Japonya'ya uçmuşsunuz. Gece yarısı bir gökdelen otelin en üst katlarından birindeki odanızda uyumağa çalışıyorsunuz.. İstanbul'la yedi saat farkı var, Tokyo'nun. Hadi uyu uyuyabilirsen.. Pencereniz kente tepeden bakıyor.. Her yeri görüyorsunuz.. Karşıda iki gökdelen var. Tepelerinde de bir kırmızı ışık yanıp sönüyor.. Uçakları uyarmak için olmalı..
Uykusu kaçan koyun sayar.. Işıkları saymaya başlıyorsunuz. Farklı zamanlarda yanıp sönüyor, ama arada bir ayni anda birleşiyor yanmaları.. Takılıyor ve sayıyorsunuz.. Birisi beş, öteki altı kez yandığında ayni anda parlıyorlar..
Matematik takıntınız var biraz.. 5 ile 6'nın ortak katı 30.. Yani bunların ortak birimleri 30 bir şey.. Birisi 5 birimde, öteki altı birimde bir yanıyor. Her 30 birimde de birleşiyorlar..
Eeee..
Adınız Fazıl Say değilse, "Eeee"si bu kadar..
Fazıl Say, sık sık yaptığı Tokyo gezilerinde hep bu otelde bu odada kalıyor.. Her defasında da bu ışıklara takılıyor.. 5'e karşı 6.. Bu bir müzik temposu.. İki tempolu bir müzik.. 5'e karşı 6 ritmi. Müziğimizin ritmi.. Tokyo gecelerinin uykusuzluğu.. Yanıp sönen ışıkların ritminde dalıp gitmeler.. Bir çocukluk şarkısı.. Yaşamın bir dramatik anı.. Antik Anadolu'dan bir anı.. Kafada oluşan müziğin notalara dökülüşü ve..
..Ve işte "Eeee" si..
İşte "5'e karşı 6" Adagio..
Fazıl Say'ın yeni trompet konçertosunun ikinci bölümü..
Birinci bölümde Ege ve Anadolu'nun antik şehirlerinin kokusunu alıyorsunuz..
Final ise yüreğinize akıyor..
"Odam kireçtir benim"den çeşitlemeler.. Trompet ana temayı üflemeye başlıyor.. Az sonra yaylılar giriyorlar.. Trompet ağlıyor ve ağlatıyor.. Devamında trompet sadece bir davulun eşliğinde solo yapıyor.. Karmakarışık kalp atışları içinde yalnızlığın sesi.. Öf ki öf..
Öldüm.. Öldüm.. Öldüm..
Fazıl'ın trompet konçertosunu CRR Senfoni eşliğinde Gabor Botlodczeki seslendirdi. Ünü şimdiden dünyayı sarmış sanatçı, şirin, tatlı, sempatik bir delikanlı.. Nasıl keyifle çalıyor ve aldığı zevki size dinletiyor.. Şostakoviç'in Piyano, Trompet ve Yaylı Çalgılar için Konçertosu'nda Fazıl'ın sololarını nasıl mutlu dinliyordu, görmeliydiniz..
Bir de, şef Rengim Gökmen'i özellikle Odam Kireçtir'de, trompete eşlik eden davulu yönetirken görmeliydiniz.. Koca sahnede sadece iki saz çalıyor. Biri solist trompet.. Öteki ta uzaktaki davul.. O davulu işte, en öndeki şef, kendisi çalıyordu sanki.. Zoraki Kral'ın o müthiş konuşma sahnesinde, kralın tam karşısında duran hocası onu nasıl konuşturuyordu, işte aynen o sahne, sanki..
Rengim Hoca, ikinci bölümde bir Beethoven Beşinci Senfoni çaldırdı Orkestraya.. Vay ki vay.. Ben Beşinci'yi "Kader Senfonisi" ni zaten çok severim.. CRR'ye de bayıldım.. Hele flüt ve klarnet sololar enfesti..
Kimlerdi peki onlar?..
Ah ki ah!..
Programlara orkestrayı eklemek hep fazla geliyor bize.. Şefler, solistler, eserler, besteler uzun uzun yazılıyor, güzel.. Ama o yazılanların hepsine can verenler nerde?..
O klarnetçi, yarın torunlarına "Bu müthiş yıldızla ben de 22 Şubat 2011 gecesi CRR'de çalmıştım" dese ve sakladığı, biriktirdiği programı gösterse, hani nerde adı?..
Emeğe, sanatçı emeğine bu ihmal neden?..
Programda verilen bilgiler güzel.. Fazlasıyla güzel.. Müziğin kitabını yazan Evin İlyasoğlu'na yazılmış gibi.. "Dördüncü bölümde piyanoda glissandolar ön plana çıkmaktadır" deyişinin ne anlama geldiğini, o gece salonda olan 1200 kişiden kaçı bilir?. 60 yıldır klasik müzik dinleyen ben bilmedikten sonra..
Program eğitici olmalı. Tamam. Ama anlatmalı. Sen ne bilirsen bil, anlattığın, benim anladığım kadardır.. "Glissando" diyorsan, ne olduğunu da iki satır yaz.. Ya da hiç yazma ki, ben içi benim için bilinmezlerle dolu programı fırlatıp atmayayım..
Kaldı ki, Google açan merak ederse bu bilgileri fazlasıyla bulur, ama o özel gecede Beşinci Senfoni'de Şef Rengim Gökmen'in bitmeyen alkışlar sırasında ayağa kaldırıp seyirciye sunduğu klarnet ve flüt soloları yapanları hiç bir yerde bulamazsınız.. Onları yazsana.. "Özel" yapsana programı..
Sanatçını onore etsene.. Coştursana.. İzleyiciye "o" gecenin notlarını versene.. İşte asıl o zaman, "O gece"nin programını yazmış olursun..
.......
Glissando, piyanoda parmakların bir notadan öbürüne tuşlar üzerine kayarak geçmesiymiş.. Glase.. Buz.. Kaymak.. Dondurmam kaymak.. Ordan geliyor..
Flütü Başak Ersöz, klarneti Orçun Civelek'in çaldığını tahmin ediyorum.. Konsermaysteri (Birinci Kemancı) Allahtan tanıyorum. Elif Tarakçı..
Bir de.. CRR Senfoni'nin kısa öyküsü var programda.. "1995 yılında Arşın mal Alan Opereti'ne eşlik etmek üzere Opera Orkestrası olarak kuruldu" deniyor.. Peki kuran kim?. İki satır yazmak çok mu zor?. Arda Aydoğan, zamanın CRR Genel Sanat Yönetmeni, burayı bir konser salonu olmaktan çıkarıp, bir kültür merkezine dönüştürmek için kolları sıvamıştı. CRR, Devletin dışında ilk kez, senfonisi, operası, balesi olan bir kuruma dönecekti. Arşın Mal Alan harika bir başlangıçtı. Sonra Belediye el değiştirdi. Arda ayrıldı.. Her şey yarım kaldı. Beş yıldır, Danışman Şef Rengim Gökmen'in çabalarıyla orkestra yeniden canlandı..