SİHİRLİ bir el, gene benim yazıma dokunmuş dün. Vanya Dayı'yı anlatan yazımdaki Çekofları, Çehov yapmış.. Bir tanesini unutup. Böylece "Çekof" diye başlayan yazı, sonuna kadar "Çehov" diye gitmiş.
Şimdi bu Rus adları bizde hep yazım tartışmalarına sebep olur. Avrupa ülkelerinin, krilik yazıyı, Latin harflerine çevirme kuralları var. Ç harfini mesela Tsch diye yazarlar.. Tschaikosvki diye geçer ünlü besteci onların yazımlarına. Bizde bu şekli tercih edenler vardır. Ben etmem.
Rusça, tıpkı Türkçe gibi, yazıldığı gibi okunan bir dildir. Ç ve Ş harfleri onlarda da vardır, bizde de..
O zaman ben niye kendi harfimi kullanmayayım. O harfe sahip olmayan dillerin, o sesi çıkartmak için yarattıkları birleşik harflere niye iltifat edeyim. Çaykovski yazarım. Şoştokoviç yazarım. Öyle de okurum.
Ben bu ünlü Rus yazarın adını Çekof diye söylerim.. O zaman da öyle yazarım.
Batılılar gibi Chekhov yazıp, Çehov okumam..
Doğrusu yanlışı bana ait. Uzmanlarla, okurlarla tartışırız. Tamam..
Ama mesele şu..
"Hıncal yanlış yapmaz" diye bir kural yok. Hem de çok yaparım. Editörümün, ondan evvel Yasemin'in görevidir, okumak ve yanlışlarımı düzeltmek. Ona da itirazım yok.
Ama bir yazının içinde, on kez Çekof geçiyor ve hepsinde Çekof yazıyorsa, Yasemin de, editörüm de "Hıncal Beyin bir düşündüğü vardır" demeli.. İlle de kafasına takıyorsa, bana ulaşıp sormayı denemeli. Ulaşamazsa, "Günah benden gitti" deyip yazıyı aynen bırakmalı.. Çala kalem düzeltmek yerine..
Bir tane olsa, yazarken hata etmiş olabilirim. Düzeltme hakları var.
Ama on kez Çekof yazmışsam eğer, artık sevabı günahı bana, kimsenin dokunma hakkı yok.. Hatta Rus konsolosuna ulaşıp "Çehov" yanıtı almış olsalar bile.. On kez ayni yazıyorsam, bunca yıldır benimle çalışan arkadaşlar "Kendine göre, bir bildiği vardır" demeli artık..