Bir muhteşem adam daha gitti.. Ölüm haberini aldığımda huzura kavuştum. Ölümü kurtuluştu çünkü, hele de ailesi için. O acıyı yaşadım annemde, bilirim..
Deniz'in hiç umudu yoktu. Sancıları dayanılmaz hal almıştı. Morfin kar etmiyordu. Nefes alamıyordu. "Beni uyutun" dedi doktorlara.. Bir daha uyanmayacağını bilerek..
Ama yaşamak, umut demek.. Aile umutsuz bir umut içinde, bekliyordu.
Bekleme bitti. Deniz bitti..
Cumhuriyet.. Vaziyet.. Deniz Som!..
Yıllar önce Alanya'nın fahri hemşehrisiyle orada geçirdiğim 3 günü hatırladım.. Bu doğa, tarih ve kültür cennetinde bana mihmandarlık yapmıştı, birbiri ardına eklediği Birinci sigarasını dudakların eksiltmeyerek. "Hiç değilse filtreli iç" dedim.. "O zaman tadını almıyorum Hıncal" dedi, diline yapışan tütün tanesini üflerken..
Başın sağolsun Cumhuriyet!.. Başın sağolsun Alanya!.