Kütahya'dan Mine Atakan'dan bir mektup aldım.. Aynen..
"Yazınızı okuyunca içim acıdı...
Ben Kütahya sevdalısı, Kütahya'da ilk özel çini müzesini kuran, sizin seneler önceden deyiminizle sıcacık insan (rahmetli) Sadık Atakan'ın kızıyım. Ve bu yazdıklarınızın hiçbiri beni şaşırtmadı. Öylesine vefasızdır ki bu Kütahya halkı en yukarıdan en aşağıya, öylesine unutulur ki memleketine emek verenlerin emekleri, küs gider bu dünyadan giderken o sıcacık memleket sevdalıları, hayatlarını adadıkları memleketlerine ve hemşerilerine, büyüklerine ve küçüklerine!
Kaleminize ve yüreğinize sağlık."
Sadık Atakan, bu ülkede ilk özel müze kurucularındandı. Sıtkı Usta beni zorla Kütahya'ya götürüp gezdirirken, Sadık Atakan'la da tanıştırdı. Üstada ve müzesine nasıl hayran olduğumu yıllar önce yazmıştım.
Kütahya ona da sahiplenmedi. Sadık Atakan'ın ölümünü duymuştum. Bu gittiğimde müzesini sordum. İzini bilen yoktu..

***
Ve bir mektup daha.. Emet İlçe Belediyesi'nden İbrahim Hügül yazmış..
"Elinize sağlık. Kütahya protestonuza büyük bir üzüntü ile katılıyorum! Ben de Kütahya'nın zengin madenlerinin fakir bekçileri olan Emet ilçesindenim. Üzülerek ifade edeyim ki Kütahya'nın hal-i pür melali aynen ifade ettiğiniz gibi!
Sıtkı Ustamın ne kadar Kütahya sevdalısı olduğunu ve bunu nasıl eylemlere döktüğünü iyi bilenlerdenim.
Benim şehrimin insanlarında, kimse kimsenin öne çıkmasını, başarılı olmasını, kendisinden daha önemli olmasını istemez. Bir cümle ile ifade etmem gerekirse buradaki mantık sefalette eşitlik ilkesidir. Neredeyse Kütahya adının geçmişte Kötünahiye olduğu savına inanmamak elde değil!"