Fıkra Eyüp Karadayı'dan.
Ailenin tek kızı Londra'da okumaktadır.. Ne var ki, bu güzel kızdan uzun zamandır ne bir telefon geliyor, ne de bir mektup!.. Tüm aile merak içinde!?..
Derken günün birinde postacıda bir mektup!.. Hem de Londra'daki kızdan!.. Aile toplanıp, babanın merakla mektubu okumasını bekliyor!.. Uzunca bir mektup ve baba ağır ağır okumaya başlıyor: "Sevgili baba ve anneciğim.. Uzun zamandır size yazamadım. Beni affedin, ama özel yaşantımda önemli değişiklikler oldu!.."
Herkes tam bir sessizlik içinde dinliyor.. Baba devam ediyor okumaya:
"Bizim okuldan bir Hintli öğrenci arkadaşımla evlendim!.. Bu esrarkeş Hintli ile evlenmek zorundaydım.. Zira daha önce hamile kalmıştım!.. Yakında bir bebeğimiz olacak!"
Baba güçlükle okumaya devam ediyor:
"Kocamı seveceğinizi sanıyorum, beni de esrar içmeye alıştırmasından başka kötü bir yanı yok!.. İkimiz de bulup buluşturup esrar içip, geceleri parklarda yatıyoruz!.. Paramız yok ama mutluyuz!.. Çok sıkışıp aç kalınca, sağdan- soldan bir şeyler çalıp idare ediyoruz!.. Çok şükür henüz polise yakalanmadık!.."
Tüm aile perişan vaziyette!.. Ağlayanlar, baygınlık geçirenler var!.. Baba güçlükle devam edip, mektubun sonunu getirmeye çalışıyor:
"Kaliteli esrar bol olduğu için yakında Afganistan'a gideceğiz. Muhtemelen yolda bir ülkede doğum yaparım!.. Dönüşte İstanbul'a size uğramaya niyetliyiz!.. Eğer bize şimdiden biraz esrar bulursanız çok seviniriz!.. Şimdilik elveda!.."
Baba bitkin vaziyette elindeki mektubu fırlatıp atıyor.. Ağlayanlar, bayılanlar gırla!..
Bu sırada kenarda sessizce olayları izleyen ailenin küçük oğlu, eğilip, yerdeki mektubu alıp, babasına sesleniyor;
"Baba!.. Bak, ablam mektubun en sonuna sayfayı çevirin diye yazmış!.."
Baba mektubu alıp, arkasını çevirince birden gözleri parlıyor ve yüksek sesle okuyor..
"Bütün bu yazdıklarımın hepsi yalan!.. Ben sadece sınıfta kaldım!?.."