Türkiye nükleer enerjiyi hâlâ tartışıyor.. Ne yazık ki, fazla da bilmeden tartışıyor.. Bizde Başbakan konuşurken, AKP Meclis gurubu balkonundan asılan "İstemezük" pankartının olay yarattığı günlerde, Obama, Amerika'nın 8.3 milyar dolarlık yeni Nükleer Enerji programını onayladı. Ertesi gün de, dünyanın en saygın gazetelerinden The New York Times, konuyu baş yazısında değerlendirdi.
Bazı bölümleri nakletmek istedim, bizdeki tartışmaya katkısı olur diye..
"Obama'nın Georgia eyaletine inşa edilecek iki nükleer santral için gereken 8.3 milyar dolarlık krediye garanti ve Amerikan Nükleer Enerji endüstrisine yeniden start vermesi, doğru bir karardır.
Bugün pek çok çevreci, Obama'nın enerji konusunda, elindeki bütün kozları, rüzgâr ve güneş enerjisi üzerine oynamasını istiyor. Ne var ki, kömür ve petrol gibi fosil yakıtlara dayalı enerjiye göre, çok daha az sera etkisi yaratan gaz üreten nükleer enerji de karbon gazlarına karşı hassas Amerika ve diğer ülkeler için ihmal edilmez bir enerji desteğidir.
Bugün Amerika'nın enerji ihtiyacının beşte birini, ülkeye yayılmış 100'den fazla nükleer santral sağlıyor. Ne var ki, 1979'daki Three Miles Adası'ndaki kazadan bu yana inşa edilmiş tek yeni nükleer santral yok.
Oysa günümüzde sadece Amerika değil, başka ülkelerde de hükümetler, sera gazı yayımını azaltmak ve petrole dayalı enerjiye bağımlılığı ortadan kaldırmak için nükleer enerjiye yöneliyorlar. Pek çok ülke, nükleer enerjinin ayni zamanda çok iyi bir ihraç kaynağı olduğunu da biliyor.
Three Miles Adası'ndaki kazadan bu yana, nükleer endüstride güvenlik çok gelişti. Mevcut santrallar yeniden düzenlendi. Yeni kuşak nükleer santrallar ise, daha gelişmiş tasarımlar, yeni inşaat teknikleri ve yeni önlemlerle daha da güvenilir olacaklar.
Nükleer endüstri önündeki en büyük engel maliyetler. Nükleer reaktörler çok pahalı. Bir reaktörün maliyeti 7 hatta 8 milyar doları bulabiliyor. Santralın faaliyete geçip elektrik üretmeye, yani yatırımın geri dönmeye başlaması çok zaman alıyor. Bu yüzden bankalar kredi vermeye pek istekli olmuyorlar.
Bu koşullar içinde özel sektörün hâlâ nükleer enerjiye yatırım yapması hoş..
Ancak başka ülkelerde özel sektör, nükleer enerjinin altına imza atmıyor. Hükümetler atıyor.
Amerika'da da, hükümet kredilere garanti vermezse bir şey yapılamıyor. Hükümet de bu riski, halkın vergileri, yani halkın sırtından alıyor.
Ne var ki, bu risk alınmaya değer. Amerika'nın nükleer enerji masasına geri dönmesi, dünya iklimi için, Amerika'nın enerji geleceği için, işsizlere açılacak yeni iş imkânları için ve yaratacağı nükleer teknoloji endüstrisi için, değer!.."
