Pazar akşamı Cem Yılmaz'a bayıldım, bayıldım, bayıldım..
Bir defa komedyenliğine.. Elinde yazılı bir metin olmadan, saatler boyu sadece zekâya dayanan, anında kopup gelen bir mizah sergiledi.. Bunu başaracak kaç kişi var dünyada bilemem. Sahnedeki ve sinemadaki Cem'in çok çok ötesindeydi..
Bu Cem'i her gece izlesem bıkmam..
Asıl önemlisi.. İnsanlığıydı.. Var mısın, Yok musun'a tedavisi ailesinin gücünü çok çok aşan küçük Elif'e yardım için katılmıştı.. Kutular birer birer açılıp hemen tüm büyük rakamlar dökülürken nasıl zarif, nasıl satır arası cümlelerle, nasıl kasılmadan, övünç konusu yapmadan "Merak etmeyin.. Sonunda 1 lira bile kazansam, Elif'in tedavisi garantilenmiştir"i hissettirdi bize..
İşte benim yıllardır özlediğim ve beklediğim Cem Yılmaz buydu..
Teşekkürler Acun!..