Sevgili Cengiz Semercioğlu, ne dediğimi pek de anlamadan, Pekin Açılış Töreniyle ilgili görüşlerime karşı çıkmış, Hıncal'ın her dediğine karşı laf etmek, ya da yazı yazmak takıntısındaki Mehmet Demirkol da anında peşine takılmıştı.
Pekin Oyunlarının açılış törenini, teknolojiye mahkum olmakla eleştirmiştim ben.. Batı'ya "Ben senden daha ileri teknolojiye sahibim" şovu yapmak uğruna insanın ve duyguların geriye atıldığını söylemiştim.
"Barcelona'da yapıldığı zaman duygu yüklü oluyor da Pekin'deki niye duygusuz " dedi Cengiz ve beni körü körüne Batıcılıkla suçladı.
Oysa ben Barcelona'yı da eleştirmiştim NTV'de.. "Carreras ve Brightman'ın Amigos para Siempres'i dışında aklımda kalan şey yok" diyerek.. Örnek verdiğim "Duygulu" dediğim tek Olimpiyat açılış ve kapanışının Moskova'da olduğunu, altını dört defa çizerek anlatmıştım.
Moskova Batı mı, Cengiz?.
Tam tersine ben Pekin'i içinde Çin, içinde Doğu olmadığı için eleştirdim..
Çin'in kültürü, Çin'in dünyaya yön veren uygarlığı, Çin'in felsefesi, Çin'in gizemi, Çin'in müziği, dansı, ruhu Çin'in büyüsü var mıydı açılışta?.
Yoksa yoksa Batı'nın yıllardır kullandığı bilgisayar oyunlarıyla yaratılmış bir sanal cennet miydi sundukları?. Senin gazeten yazdı. Havai fişeklerin bile yarısı bilgisayar görüntüsü, gecenin en duygusal görüntüsü, küçük kızın şarkısı play backmiş..
Ben Pekin'i Doğulu olduğu için değil, Batılı bir "Taklit gece" yaptığı, insanı ve duyguları değil, digital teknolojiyi öne çıkardığı için eleştirdim Cengiz.. "Kötü" demedim. "Beklediğim bu değildi" dedim..
Kapanışı izledin mi?.. Çin'in büyüsü gene pek yoktu aslında.. Ama bu defa "İnsan" unsuru fevkalade öndeydi.. Teknoloji değil, insan vardı kapanışta..
Farkı fark ettin mi Cengiz?..