Çocuklarınız sizin çocuklarınız değildir.
Onlar hayatın kendi kendisine özleminin kızları ve oğullarıdır ve onlar, sizin yanınızda olmalarına rağmen, size ait değildirler.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, ama düşüncelerinizi veremezsiniz, çünkü düşünceler sizindir.
Siz onların bedenlerine bir yuva verebilirsiniz, ama ruhlarına değil, çünkü onların ruhları, sizin rüyalarınızda bile giremeyeceğiniz geleceğin yuvasında yaşarlar.
Onlar gibi olmayı deneyebilirsiniz, ama onları kendiniz gibi yapmayı denemeyin. Çünkü hayat ne geri gider ne de geçmişte oyalanır."
(Halil Cibran'ın Peygamber adlı eserinden bu alıntı için Ceki Finzi'ye teşekkürlerimle.)