Kazım Baba'yı geçen yıl bu hafta yitirmiştik. Onun bize bıraktıklarından bir taneyle analım.. Yaşlı teyze oldukça dini bütün bir insan.. Her sabah kapısının önüne çıkar bakkal çırağının bıraktığı ekmeği alırken yüksek sesle dua edermiş: "Tanrım bize verdiğin nimetler için sana şükürler olsun." Her seferinde de anında komşusu bağırırmış.. "Tanrı yok kadın!. Tanrı yok!.." Yaşlı teyze kızarmış kızmasına ama, yine her sabah duasını edermiş..
Komşu da inadından hemen ayni çığlığı atarmış..
Bir gün komşu, yaşlı teyzeye bir oyun etmeye karar vermiş..
Bakkala gidip bir sürü meyve, sebze, yiyecek, içecek alıp poşetlere doldurmuş, gece yarısı da sessizce yaşlı teyzenin kapısının önüne bırakmış.. Ertesi sabah teyze kapıyı açıp da yığınla poşeti görünce sevinçle bağırmış: "Şükürler sana Tanrım, gönderdiğin her şey için sana şükürler olsun!!!" Ağacın arkasından onu seyreden komşusu seslenmiş: "Tanrı yok kadın Tanrı yok!.. O yiyecekleri ben aldım sana!." Yaşlı teyze hiç istifini bozmamış:
"Yüce Tanrım sana ne kadar şükretsem az!. Hem bu yiyecekleri göndermişsin bana, hem de parasını şeytana ödetmişsin!"