DİNÇ Bilgin'in acısını okudum dün sabah gazetemde.. Baş sağlığı dilemekten ötesi elimden gelmiyor..
Ailem dışında, vefa borçlu olduğum ender insanlar arasındadır Dinç Bey.. Bugünkü Hıncal Uluç'a katkısı olanlar yani..
İkisi pisi pisine gitti. Ercan ve Cüneyt Ağbi..
Dinç Bey, yaşadığı akıl almaz trajedilere rağmen, hâlâ bu ülkenin iki numaralı gazetesi olmaya devam eden Sabah'ı kuran adamdır. Gazetenin arka arkaya yaşadığı depremlere rağmen, hâlâ dimdik ayakta durması da temelinin ne kadar sağlam atıldığının göstergesidir.
Beni bu köşeye yerleştiren, haftada iki gün için el sıkışmışken, daha fazlasına teşvik eden kişidir Dinç Bey.. Kara gözlerime âşık olduğu için değil.. O beşikten gazetecidir ve gazetenin de, gazetecinin de kokusunu alır.
Bana sorarsanız, bu ülkenin en iyi genel yayın müdürü olurdu, patron olmasaydı.
Sabah'ın mümkün olan en yüksek fiyata satılması ve satışın kesinleşip ödemelerin yapılması, son yıllarda büyük acılar çeken Dinç Bey'e maddi, manevi rahat nefes aldıracaktır.
Biz Sabahçılara düşen görev de, o güne kadar Sabah gemisini mümkün olan en iyi koşullarda yüzdürmek olacaktır.. Özellikle benim gibi, Dinç Bey'e büyük vefa borcu olanlara..
Başın sağ olsun, patron!..