PARİS'TE üç gün donduktan sonra, soluğu Bodrum'da almam ne güzel oldu bilemezsiniz.. Tüyümüz ısındı nihayet..
Ben hem de yazın ortasında Bodrum'dan nefret ederim.. 25 yılda bilemediniz 3-4 kez gitti isem, arkadaş hatrına.. Günay açılış yaptı mesela.. Gitmesen olmaz..
Bu defa bir değil üç dost.. M.Ali Q Caz Bar'ı açtı. Açılışta yoktum, gitmem gerek.. Ali Kestaneci açıyor.. Hacıdan açıyor.. Bir taşla üç kuşu vuralım ki, bu çöl sıcaklarında üç kez gitme zorunda kalmayalım..
Allah da yüzümüze güldü. Bodrum'un o korkunç sıcağı yok.. Yani gündüz zamanı, klimasız bir mekânda, mesela terasta falan oturmak mümkün..
Uçaktan doğru Belizia Tatil Köyü, oteline gittik.. Sami (Türkay) tabii.. Yaz tatillerim sevgili Sami'ye emanet.. Beni yakından tanıyor, tercihlerimi biliyor, öyle de güzel ağırlıyor ki..
Bu defa Ertekin'le gittik..
Belizia, Anadolu'da bir kaymakam, bir belediye başkanı gerektirecek büyüklükte bir yer.. Şöyle diyeyim. Resepsiyon tam ortada.. Benim oda da, resepsiyonun orda.. Ordan, animasyon gösterilerinin yapıldığı tiyatroya otomobille gittik, sola doğru.. O kadar mesafe de sağda var..
Köy falan değil, tatil kasabası Belizia.. Ve de dünyanın en sessiz müdürü, Edip Kardeşimin bu dev tesisi, tıkır tıkır işletişi var.
Terasta bir yorgunluk kahvesi içerken hayatımın en keyifli anlarından birini yaşadım. Karşımızda üzerinde güneşin son ışıklarının oynaştığı bir deniz.. Hafif bir meltem.. Ve de dört kişilik bir yaylı gurubu, klasik müziğin, en hafif, en popüler, en güzel parçalarını çalıyor..
Bitmesin istediğiniz anlar vardır ya.. Onlardan biri..
Ama bitiyor işte.. Daha güzelleri başlasın diye..
Deniz Han diye bir restorana gittik. Olabilecek en yanlış yerde.. Denize uzak.. Denizi görmüyor.. Deniz mahsulü de satmıyor.. Adından başka denizle ilgisi yok.. Ve de şehirlerarası yolun kenarında.. Durmadan geçen araçların motor sesleri yani..
"Sami bu ne iş" diyorum içimden.. "İlk gece beni buraya mı getirirsin.."
Karaman'ın koyunu daha sonra ortaya çıktı.. Denizhan, et ve Akdeniz salata ve mezeleri üzerine kurulmuş bir cennet.. Önümüze bir şeyler konmağa başladığı anda geri kalan her şeyi unuttuk.. Bir de şef var bize hizmet eden, Musa Gayın.. İşini bu kadar bilen ve bu kadar seven birini bulmak zor. Koskoca masaya hâkim oldu anında.. Bu kadar keyifli, bu kadar zarif, bu kadar zeki bir servis olur..
Ordan ver elini Türkbükü.. Q Caz Bar!..
M. Ali büyük masraf edip, enfes bir beach klüp yapmış.. Q Caz Bar'ın kalitesini de oraya taşımış..
Ertesi gün hakkındaki dedikoduları duydum.. Pahalı imiş de.. Burnundan kıl aldırmıyormuş da..
Bunlar İstanbul'da da M.Ali için edilen laflardı.
Fiyat politikası, M.Ali'nin aslında bir kalite kontroldür.. İpini koparan değil, burada yapılan işin hakkını verecek olan gelsin için..
Bodrum'da da ayni havayı yakalamış..
Bir zenci cazcısı var, Amerikalı.. Bir de beyaz pop müzikçisi.. Türk.. Böylece Q'ya gelenlerin hem caz dinlemesi, hem de eğlenmesi mümkün oluyor.. Sevinç'i ilk defa dinledim. Fevkalade eğlendirici bir müzik yaptı.
Gece aynen İstanbul'daki gibi çok kaliteli bir müşteri vardı.. Gündüzleri sahildeki iskelede ayakta duracak yer kalmıyormuş, öyle anlattılar..
Bravo M. Ali..
Gecenin saat üçüne doğru döndük otele yorgun, uykulu ama çok keyifli..
Öteki günler, yarına..