SOYADINI okuyamadığım Turgay adlı okurum, bir minik öykü göndermişti uzun zaman evvel.. "Bu ülkede bir türlü istifa etmeyi beceremeyenler okusun" diyerek.. Her devirde geçerli bir öykü bu.. İşte şimdi gene tam zamanı..


Romalı bir komutandı Pautus, bir ayaklanma düzenlendi.
Yakalandı. İdama mahkoldu. Soylu olduğu için Roma geleneklerine göre hayatını kendi elleriyle alma hakkı tanındı; bir odaya sokup yanına bir hançer bıraktılar.
Annesi, babası, karısı, yakınları, dostları kapıda yere yıkılan vücudun düşüşünü duymak için kederle bekliyor ama kendini bıçaklayan Pautus'un düşen vücudunun sesi yerine bir türlü kendini öldüremeyen adamın ayak seslerini duyuyorlardı.
Sessiz bir utanç hepsini sarmıştı.
Sonunda bu utanca dayanamayan karısı hiç kimseye bir şey söylemeden kapıyı açıp içeri girdi, masanın üstünde duran hançeri alıp kendi karnına sapladı, sonra çıkardığı hançeri kocasına uzattı.
-Pautus, bak acımıyor.
Pautus'lara bir kadın gerekiyor.. Cesur bir kadın.. Onların dokunmaya korktuğu hançeri alıp karnına saplayacak bir kadın.
"Bak acımıyor" diyecek bir kadın!.