"Bu nasıl bir mutluluktur" diye düşündüm, atv ana haberlerindeki görüntüyü izlerken.. "Tanrım bu nasıl mutluluktur.." Karlar arasında ev demeye bin şahit bir izbe.. Daracık bir odaya toplanmış dört insan.. Bir mum ışığında oturuyorlar. Birisi berbat bir sobanın kömürlerini karıştırıyor.. Öteki yemek sonrası bulaşıklarla meşgul.. Beride birinin elinde bir saz var, yanık yanık söylüyor..

Bunlar Kars'ın Susuz Köyündeki ilkokul dört öğretmeni.. Güneş geç doğup erken battığı için yaşamlarının yarıdan fazlası işte bu soğuk ve karanlık koşullarda geçiyor.. Peki bunun nesi mutluluk?.. Sabah, okul görüntülerinde içinizi ta derinden vuruyor mutluluk hissi.. İşte tüm bu yokluklara bir avuç, türkçe konuşmayı bile bilmeyen, ama öğrenmeye nasıl hevesli, nasıl ateşli bir avuç çocuğa birşeyler öğretmek için katlandıklarını biliyorlar.. Tanrım bu ne kutsal meslektir?.. Ve tanrım.. Sana bundan kıymetli ibadet var mıdır?.. Başlarını yastığa koyduklarında her gece nasıl mutlu uyuduklarını hissettim.. ..Ve inanın, onlara nasıl gıpta ettim..