Fenerbahçe açısından Olympiakos maçına benzer ilginç bir maç yaşandı. İlk devrede Fenerbahçe son derece düşük tempoyla oynadı. Etkili hücum girişimleri yoktu. Önde baskı da yoktu. Dolayısıyla pozisyon sıkıntısı üst düzeydeydi. Zaten tek pozisyona da Krunic girdi ve kaçırdı. Buna karşılık rölanti ofansif anlayışta rakibin önemli kontratak tuzaklarına düşüldü. İki net pozisyonu Livakovic kurtardı. Devre biterken de skor dezavantajına düşüldü. İsmail Kartal ikinci yarıya Batshuayi'yi alıp Krunic'i çıkartarak çift santrforlu oyuna döndü. Böyle bir tabloda dolayısıyla risk de alınacaktı. Bu yüzden ilk 10-15 dakikada mutlaka beraberliği bulmak gerekirdi. Ve öyle de oldu. 2. Yarı erken gelen gol takımın moralini ve temposunu da yükseltti. Penaltıyla kısa sürede 2. gol de geldi. Fenerbahçe bu moralle daha iyi oynamaya başladı. Karagümrük'te de oyun açısından ciddi bir düşüş görünüyordu. Ardından Batshuayi ile çok önemli bir 3.gol fırsatı kaçtı. Belki bu yüksek tempodan sonra son 15 dakikada biraz sıkıntılar yaşanabilirdi. Ama Mendes kırmızı kart görünce işler rayına girdi. Ama bu rahatlıkta ele geçen 3. gol girişimleri netice vermeyince yine son anlarda bir stres bastı ama çok önemli 3 puan kazanıldı. Bana göre takımın en iyi oyuncusu hiç şüphesiz Osayi ve eleştiri oklarındaki Livakovic'ti. En verimsiz ise Krunic'i saymazsak Tadic oldu. Krunic Fenerbahçe'ye top oynamaya mı gelmiş yoksa İstanbul'da tatil yapmaya mı sorgulanması gerekir. Karagümrük'ün bütün planları 2. yarının ilk 10 dakikasında terse döndü. Takımdaki en büyük hayal kırıklığı ise Güven Yalçın oldu.