Milli takımın, C Ligi'ne düşmesi Lucescu'nun eseridir. Her maça ayrı kadro ile çıkan Lucescu'nun felsefesi Nasrettin hocanın 'Ya tutarsa' diyerek göle maya çalmasına benziyor. Milli takımın belirgin bir oyun sistemi ve saha içi aklı yok. Her oyuncu, bireysel becerileri ile ön plana çıkmaya çalışıyor. Çünkü birbirleri ile oynama alışkanlıkları yok. Cengiz Ünder, tek başına milli takımı sırtlamaya çalışıyor. Milan'da bulamadığı özgürlüğü Hakan Çalhanoğlu milli takımda uyguluyor. İsveç, takım olarak sahaya mükemmel yayıldı ve hatasız bir alan savunması uyguladı. Biz ise Yunus Mallı ve Hakan Çalhanoğlu ile yakaladığımız pozisyonları değerlendiremedik ama bu atakları tamamen bireysel beceri ile geliştirdik. Lucescu, maçı ayakta izledi ama müdahale etme konusunda geç kaldı. Göbekte Mahmut-Okay fizik olarak ezilip, oyunu yönetemediler. Lucescu, Mahmut'u oyundan geç aldı. Bazı futbolcular kulüp takımlarında kötü olabilirler ama milli takım onlar için diriliş olur. Ben Oğuzhan'ın hiçbir milli maçta kötü oynadığını görmedim. İsveç'teki ilk maçı geriden gelip kazanırken Emre Akbaba, Serdar Gürler ve Cenk ön plana çıkmıştı. Dün Emre sakat ama Serdar ve Oğuzhan kulübedeydi. Cenk'in Beşiktaş'taki başarısında Oğuzhan'ın büyük payı vardı. Lucescu, bunları akıl edemeyecek kadar milli takımdan kopuk yaşıyor. Ömer Bayram, milli takımda yakaladığı yükselişini Galatasaray'da sürdürüyor. Şimdi Ömer varken Hasan Ali ile başlamak tam bir akıl tutulması. Kötü oynayan Okay'ın aptalca yaptığı penaltıdan sonra Lucescu'nun hamlelerine bakalım: Oyuna girenler; İrfan Can Kahveci, Oğuzhan Özyakup ve Ömer Bayram. Çıkanlar; Mahmut, Hasan Ali ve Yunus Mallı. Bu milli takımın büyük turnuvalara katılmasını beklemek hayal olur. Tecrübeli isimlere sırtı dönmek tamamen hatadır.