Galatasaray'ın coşkusu, kazanma isteği ilk dakikadan itibaren mükemmele yakındı. Ancak Hamza Hoca'nın şapkadan tavşan çıkarır gibi 4-4-2 anlayışı içinde Umut- Burak ikilisiyle başlaması Galatasaray'ın senkron eksikliği yaşamasına neden oldu. Çift forvet anlayışının iki açıklaması olabilir.
1- Sivas'ta bu ikili kulübedeydi. Hamza Hoca, Burak ve Umut'un gönlünü almaya çalıştı.
2- Pereira, Rize'de çift forvet tercihinden dolayı eleştirildi. Hamza Hoca belki de, "Görün; bizim takım nasıl çift forvet oynuyor" demek istedi. Bu yanlış çift forvet hamlesi G.Saray'ın alışılmış düzenini de bozdu. Sneijder sol açık, Podolski sağ açık gibi oynadı. Bu ikili yedikleri markaj nedeniyle zorunlu olarak ya sık sık geriye gelip top almaya çalıştı ya da rakip kale önünde içeri girip şut atmaya çalıştı. Burak-Umut ikilisi de uzun toplarla beslenmeye çalışıldı ama "Kompakt" futbolu çok disiplinli oynayan Osmanlı savunması yüksek toplara geçit vermedi. Osmanlı'nın politikası zaten "Önce durdur, olursa kontratakla vur" şeklindeydi. Golü de Serdar'la bu anlayışla buldu. Hamza Hoca, Selçuk'un yanına Rodriguez'i monte edince orta alan pasif kaldı. Galatasaray forması bu kadar kolay mı? İspanyol "Al gülüm ver gülüm" oynuyor, ayrıca sanki çok iş yapıyormuş gibi sağa sola "Kaynana" gibi konuşup akıl veriyor.
Muslera'nın yediği hatalı gol sonrası Hamza Hoca, inadından dönüp tek forvete geçti. Burak'ı çıkarıp, Yasin'i oyuna aldı. Rodriguez'in yerine de Melo'yu oyuna koydu. Bu doğru hamle G.Saray'ın rakip kalede çok ciddi pozisyonlar üretmesini sağladı. (Bu arada çıkan Burak değil Umut olmalıydı. Çünkü ilk yarıda pozisyon üretmekte kısır kalan G.Saray'ın yakaladığı gol girişimlerinin içinde Burak vardı.) Oyuna böyle başlamak varken, Amerika'yı yeniden keşfetmenin bir anlamı var mı? Bir hoca şampiyon olduğu doğruları ile ters düşür mi? Eğer hata yaparsan, macera ararsan futbol da seni cezalandırır. Şans bile seni terk eder. Bazı yenilgiler akılların başa alınması adına ders gibi olur.