Seyirci açısından beklentisi yüksek bir maçtı. "İki takım baskılı top oynuyor, pres yapıyor, keyifli pozisyonlar seyrederiz" dedik ama dağ fare doğurdu. Yazıyı yazmaya başladığım dakikalarda, yani 88'de maçın en net pozisyonu oldu. Weghorst kafayı vurdu. Hani derler ya "Kıl payı dışarı çıktı". Maç berabere biterse iki taraf da razı olacak. Hakem için de hasar olmayacak. "Derbi böyle bitti" diyecekler. Yalnız benim takıldığım bir nokta var; Beşiktaş takımı inanılmaz derece ofsayta düştü. Fenerbahçe'nin bu taktiği yapacağını herkes biliyor. Bu işi çözmek lazımdı. Peki kim çözecekti? İsmael. Oyuncularını çalıştıracaktı, Fenerbahçe'nin bu taktiğini onlara pahalıya mal edecekti ama sınıfta kaldı. Çünkü bu taktiği bozmak çok kolaydı. Nasıl mı? Orta sahada topu alan bir Beşiktaşlı oyuncunun iki arkadaşı, sol açıkta oynayanla sol uçta oynayan kasıtlı olarak ofsayta girer. Topu kullanacak oyuncu pas atacakmış gibi yapar. Sağdan gelen arkadaşına topu attı mı çok rahat şekilde gol bulursunuz. Ama İsmael ve yardımcıları bunu yakalayamamış. Büyük bir fırsatı kaçırdılar. Ghezzal girdikten sonra Beşiktaş hareketlendi. Bu arada iki net pozisyon yakaladı. Stat tamamen dolu, bırakın dolu olmayı merdivenler dopdolu. Allah muhafaza bir yangın olsa, panik yaşansa çok hasar kalır. Bu yalnız bu tip maçlarda değil, birçok statta görülüyor, kesinlikle önlem alınması gerekiyor. İnsan hayatı her şeyden önemlidir. Tansiyonu yüksek, mücadelesi yüksek ama kalitesiz bir maçtı.
Hakem Volkan Bayarslan için şöyle zor maçtı; bundan önce hiç derbi yönetmemiş. Bu baskıyı kaldırabildi mi? Kaldırdı. Hatalar yaptı mı? Yaptı. Ancak "O kadarı kadı kızında da olur" derler. Abilerinin bu sahalarda, bu maçlarda neler yaptıklarını iyi biliriz. Hiç olmazsa onların yaptıklarını yapmadı. Hiç kimse üzülmedi, hakem dahil… Hani ne şiş yandı ne kebap. Yanan seyirci oldu. Çünkü bu maçtan çok şeyler bekledi.