Basketbol maçlarının ilk üç periyodunu sevmem. Varsa yoksa son periyodu seyrederim ve çok keyif alırım. Hele kalabalık bir yerdeysem hem maça bakarım hem etraftakilere.
Son periyodu seyretmek için basketbol maçına gitmeye veya seyretmeye gerek yok! Bu seneki Beşiktaş'ı izleyin yeter!
Beşiktaş maçlarını izlerken aman dikkat; eğer Beşiktaşlıysanız ve kalp rahatsızlığınız varsa ölme şansınız fazla. Yok kalpten rahatsız değilseniz bu sefer kalp hastası olma riskiniz yüzde yüz!
Hakem bir penaltı vermiş, doğru veya yanlış. O kararı veren hakem, zaten o sıra kendisini sorguluyor veya kendisiyle hesaplaşıyor ve sen hiç alakasız bir pozisyonda onun üstüne oynuyorsun. Penaltı atışı hazırlığı yapıyor, Atiba'nın ayağı çizginin üzerinde. Nerede olacak, çizginin dışında!
Hakem seni ikaz ediyor. "Peki, tamam" dersin 44 numara olan ayağının kramponunun tamamını çizginin dışına alırsın. İş olur biter. Sen hakemi küçük düşürmeye kalkıyorsun veya onunla oynamaya! Yani sahada 90 dakika maçın kralı hakem!
Beşiktaş üç şut attı ikisi gol oldu. İşte kalite farkı dediğim bu!
Hakemlere diyoruz ki şöyle veya böyle!
Dün akşam hakemi şöyle değerlendirmeliyiz; maçın içinde en az 10 ikili mücadele var. Bunların bir kısmı birbirine çok benziyor.
Çok benzeyen pozisyonların bazılarına 'siyah' bazılarına 'beyaz' bazılarına 'mor' karar veriyor. Maçın başı Konyaspor hücum ediyor. Omuz omuza bir mücadele, hakem alakasız bir düdük çalıp 'faul' veriyor. Biraz vakit geçiyor bu sefer hemen hemen aynı bir pozisyon yine ceza alanı içinde oluşuyor. Hakem bu kez "Devam" kararı veriyor.
Sonra biraz daha vakit geçiyor, bu sefer Konyalı futbolcu ceza alanı içinde, Beşiktaşlı futbolcunun hareket alanını daraltacak bir hareket yapıyor. Penaltıyla uzaktan, yakından alakası yok! Ama hakem penaltı veriyor! Yani teknik direktörlerimiz de futbolcularımız da, hakemlerimiz de aynı!
Hani eskiden bir reklam vardı ya; "Yok aslında birbirimizden farkımız, ama biz bilmem ne bankasıyız" diye. Tam da bu durumu anlatıyor!