Önce G.Birliği'nden bahsedelim; sezon başı bu takım oynadığı futbol ile küme düşme mücadelesine namzetti. Önce İlhan Cavcav teknik direktörlüğe soyundu, sonra da soyadı Buz olan teknik arkadaşımız! Takımı başkan ile beraber mi yapıyorlar, yoksa kendisi mi bilemem! Bu kadrosuyla Gençlerbirliği şu ana kadar yapacağının en iyisini yaptı.
Dönelim Galatasaray'a... Hamza'nın önünde şöyle bir sıkıntı var; her ne kadar Hamza'yı oraya getiren Galatasaray yönetimi ise de perde arkasında ve kamuoyuna yansıyan Hamza'yı oraya getirenin Fatih Terim olduğu! Bu olabilir, anormal değil. Ama bundan sonrası Hamza için önemli!
Eğer takım tertibi için bazı telkinler altında kalır da, Hamza kendi ipini çekerse; önce kendi sonra G.Saray yanar! Bunu neden yazdım? Dün geceki maça gelelim; Hamit'in yürüyecek hali yok. Sağından soluna dönerken ilkbahardan son bahara geçiyor. Hamit, bundan 8-10 sene önce iyi bir oyuncuydu. Ama bu Hamit değil! Sen dün Hamit ile G.Birliği karşısında 10 kişi mücadele ettin. 88. dakikaya kadar! 89. dakikada ekrana bir görüntün geldi. Takımdan ümidini kesmiş durumda, yedek kulübesinde somurtarak oturuyorsun. Rakip teknik direktör takımının ona en ihtiyaç duyduğu dakikalarda çizgi kenarında!
Sevgili Hamza, şans ayağına kadar geldi. Ve bu şans bu şartlarda herkese gelmez. Ucuz şeylerle kaybetme, bir daha bulamazsın. G.Saray öne geçince maçı kazanacağını zannetti. Muslera iki can alıcı noktada takımı kurtardı. Ama gole engel olamadı. Türkiye'deki takımları bilmeyen yabancı bir göz; maçı izlese ve iki takım arasındaki kalite farkı sorulsa ne cevap verir? İki takım futbolcuları da aynı kalitede ama o bilmiyor ki Türkiye'de birine küçük diyorlar, diğerine büyük!
Hakem dersen, o da aynı. İkili mücadeleleri bilmiyor! En doğru kararı Sabri'in ayağını fazla kaldırmasıydı. Endirekt doğruydu ama baraj 8 metrede! Dün gece yanlışların çok fazla, doğruların çok az olduğu bir maç izledik.