Bir hafta önce Belçika'da Tadic'in son dakikada gelen penaltı golü sadece tabelayı belirlememiş rakibin değil turun da fişini çekmişti. 0-2'nin altından kalkmak ile 0-3 arasındaki bir gol herkes bilir ki "bir"den fazla yüktür. Dolayısıyla bu maç Fenerbahçe açısından kritik Trabzonspor deplasmanı için maç temposunda idmandan fazla anlam taşımıyordu. Türk futbolunun kanayan yarasıdır tesislerde yapılmayan maç temposunda çift kale. Bu da Avrupa takımlarıyla sezon boyunca aramızdaki tempo farkını belirler. Dün listede olmayan Mert ve kart cezalısı Krunic de kadroda olsa muhtemelen Osayi ve İsmail de rotasyonda Trabzonspor maçına saklanacaktı. Saint-Gilloise da takımın beyni Puertas'ı kulübede tutup aslında rövanşa bakışını belli etmişti santra noktasına gelirken ama futbol bu ilk 20 dakikada atılacak bir gol, maçın kalanını "bitse de gitsek"e çevirecek; yenilecek bir gol ise "acaba"lar üretecekti. İkisi de olmadı...
Temposu beklenenden yüksek bir 90 dakika izledik. Yetenek olarak F.Bahçe'nin gerisinde olan Belçika ekibi çok koşarak oyun disiplininden kopmadan sahadan 1-0 galibiyetle ayrılıp sadece ülke puanımıza zarar verebildi. Trabzon'a saklanan Mert Hakan'ın oyuna 75'te girip sakatlanması, Djiku'nun çok iyi oyunu, İrfan Can Kahveci'nin sakatlık sonrası çabuk toparlaması ve Cengiz'in önünde olması, Szymanski'nin hâlâ kendine gelemediğinin fotoğrafı ve sadece bu kupada forma giyme şansı olan Ryan Kent'in düşük performansını eleştirmenin insafsızlığı dün geceden akılda kalanlar. Çeyrek finalden itibaren artık rotasyon, ligi düşünmek lügatından düşer, düşmeli İsmail Kartal'ın…