Devre arası, memlekette müthiş planladığından bu ligde 4-5 gün tatil yapabilen takımların Afrika Kupası da takvimdeyken Ocak ayında lig-kupa maçları sağanağında ihtiyacı olan rotasyonlu kadrolar. Okan Buruk gerçek bir sol beki ve yedek sağ beki olmadığından böyle bir imkâna sahip değil. Barış'ı sağ açık olarak iyi oynadığı bir maçın ardından önce sağ sonra sol bek oynatmak, geniş kadroda bu sezon düne kadar 28 maça çıkan Torriera'ya (geçen sezon 30 maç) nefes aldırabilecek Kaan'ı da sol bek başlatıp sağda bitirmek de buna dahil. İstanbulspor maça son sıradaki bir takım gibi başlamadı. Pas yüzdelerinin yüksekliği ve 5-4-1 dizilen kadro karşısında G.Saray'ın iki kanadında Kerem ve Tete'nin iç kulvardan da öteye geçip o kalabalığın içinde kaybolması ve elbette Zaha'nın bu oyunun santrforu olmadığı gerçeği kilitledi oyunu. Bakınız; Geçen sezon başında Kerem-Yunus'lu kanatlar ve Seferovic'li maçların kısırlığı… İstanbulspor'un golünde Kaan Ayhan'ın dalgınlığı, Süper Lig seviyesinde yenmeyecek golü getirirken, kader anı VAR'dan gelen doğru penaltı kararıydı. 0-2'den de döner miydi G.Saray bilinmez ama o dakika ağızlara sürülmüş acı biber etkisi bıraktı Buruk'un takımında. Oyun kimi çağırıyorsa onu aldı Okan Buruk. İstanbulspor'un 2. yarıda bir hücumda bırakan oyunda Kerem Aktürkoğlu'nun frikik golünden daha fazlası 3 puan isteyen surat ifadesi getirdi 3 puanı. 90 dakika, G.Saray yönetiminin sol bek, orta saha ve Boey gidecekse acil sağ bek transferi yapması gerektiğinin fotoğrafıdır. Bu çerçevelenip asılacak değil, transferlerle yakılacak bir fotoğraf…