Galatasaray geçen sezon 14 maçlık galibiyet serisi öncesinde Kayseri'de yılın en kötü futbolunu oynayıp kaybetmiş, ertesi hafta ise Alanya ile berabere kalmıştı. O iki maçta problem neyse dün akşamın da kısa özeti budur: Geçiş hücumlarını kolay veren, bitiricilikte problem yaşayan Okan Buruk takımı.
Şampiyonluğa iki kulvarda oynayıp giden sarı-kırmızılı takımın, bu sezon Avrupa trafiğiyle yüzleştiğinde Buruk'un tercihlerinin ne olacağı yavaş yavaş cevabını bulacak ama dün kötü zeminde ilk 10 dakika haricinde oyunu set hücumuna çeviremeyen ve basit top kayıplarıyla bitiremediği atakları kendi kalesinde Kayseri atağı olarak gören Galatasaray'da hâlâ o zamansız Hull City maçının izleri var. Sergio geçen sezonun da sonunu böyle oynarken Torreira herkesin arkasını süpürüyordu. Onun yokluğunun nedeni de kampa gitmeden İzmit'te oynanan o maç işte. İlk yarıda çizgide verimsiz Barış, erken kart görünce oyundan düştü. Kerem'in iç kulvara geçtiği, yeterli Dubois bindirmesi de olmayınca en uçtaki adamını besleyemeyen ve kalitesiz hücum eden bir Galatasaray izledik. Transfer yasağı olan ev sahibinin maç boyunca çok daha ayakları yere sağlam basan ve diri bir takım olduklarını ancak son vuruşların basiretsizliğinde kaybolduklarını not düşmek lazım.. Gideceklerin mutsuzluğu, formayı kaptıracak olanların memnuniyetsizliği, gelenlerin hazır olmaması ya da gelecek olanların hâlâ kim olacağının bilinmediği bir 90 dakikadan alınan bir puanı Okan Buruk sanırım kazanç olarak görmüştür. Vidalar sıkılına, yeni parçalar eklenene kadar kimse sol şeritte bir Galatasaray beklemiyordur elbette.