Fatih Terim'in 3. dönemi başlarken bir önceki sezon 16 mağlubiyet almış bir Galatasaray vardı. Doğru transferler, usta teknik adam hamleleriyle ayağa kalkıp şampiyon oldular. 10 yıl sonra Galatasaray bu kez ligi 13. sırada bitirmişti. Bir kez daha transferde doğruları yaptılar. Şampiyonluklar büyük futbolcularla gelir, iyi futbol kaliteli isimlerle oynanır.
Sezonun uzun hikâyesi elbette yazılacak ama 5 puan yitirdiği Karagümrük ve Beşiktaş maçlarından başlayarak ısrarla kötü oynayan Mertens ve Sergio'nun dün de inanılmazı başarıp şampiyonluk maçında bile sahada kayboldukları akşamda Okan Buruk'un takımı yine büyük karakter koydu sahaya. Buraya kadar şampiyon gibi oynamışlardı, dün de yedikleri beraberlik golünden sonraki 10 dakika haricinde 'Biz bu maçı kazanıp bu işi burada bitireceğiz' diye bağırdılar.
İcardi, Serie A'da iki kez gol kralı oldu ama Galatasaray'ı şampiyonluğa götüren golleriyle Valencia'nın arkasında kalsa bile 'Bu ligin kralı benim" dedirtti herkese. Torreira, haftalardır kafası sargılı oynayan Nelsson ve hücumda artık 5 büyük ligin standartlarına çıkan Kerem ile dün zaferlerini ilan ettiler. Masa aynıydı. Yeni oturan yaşlı adam, tecrübeli ama oyunu iki papazla açacak kadar da hevesli ve hesapsızdı. Masanın en kısa boylusuydu sonda konuşan ama boyun ne önemi var bu oyunda! Elden üç as, iki vale gelmişti kendisine. Oturduğu yerden blöf yapıyor havası da vermedi değil. Son konuşan Okan Buruk'tu işte. Kartlarını açtı: İcardi, Torreira, Kerem üç as; Nelsson-Abdülkerim iki vale... Masanın restini aldı.