Yıllar önce dinlediğimde kalbime yazmıştım; Urfa'da sofrada acısı güzel biberi tattığında kırar, yarısını masadaki en sevdiğinle paylaşırsın. Ben de siz de biliyorsunuz ki orada biber, metaforun sadece bir parçası. Hayatta acılar paylaşıldığında, sırtlandığında hafifler, -biliyorum bitmez tükenmez ama- insanoğlunu ayakta tutan budur. Deprem sabahından beri tüm ülke yaptığımız gibi... Dün Trabzon'a gelen tüm kulüp başkanları, tribünleri dolduran taraftarlar, ekran başında milyonlar, muhteşem koreografiye imza atanlar, saygı duruşundaki çıt çıkmayan dakikada yüreğimizi dağlayanlar, insanda akıl bırakmayan, gözyaşının sel olduğu günlerde bu maça hazırlanan Abdullah Avcı'ya, ekibine ve sahadaki öğrencilerine minnetlerimi ve teşekkürlerimi sunuyorum. Biz bu vatanı sevenlerin çok çalışmaktan, üretmekten ve paylaşmaktan başka çaremiz yok. Dün de Trabzonspor bu kafayla sahaya çıktı. Normal bir zamanda galibiyetin ülke puanına katkısını, bir sonraki tur hesaplarını yapardık ama bu 90 dakika elbette sadece futbol değildi... Basel kulübüne yasımıza duydukları saygı için ve son 48 saatte zor günlerimize gösterdikleri, şapka çıkartılacak davranışları için de teşekkürler. Abdullah Avcı, onca acının ortasında bir lider, bir baba, bir ağabey olarak bu takımı bu maça hazırlayan adamdı. Maçlar böyle zamanlarda ne taktikle ne akılla kazanılır ne de oyunun analizi, eleştirisi olur. Yüreğini ortaya koyarsın... Dün Trabzon'da yüreklerini ortaya koyanlara selam olsun...