G.Saray, Lazio galibiyetinin moralini ve rüzgârını Alanya maçına taşıyabilirdi ama araya Mbaye Diagne girdi. Futbolcularınızın sosyal medya özgürlüğünü kontratlarında kısıtlamazsanız olacağı budur. Alanya maçında 11 başlamayacağını öğrenen profesyonelliğin p'sinden habersiz Diagne maç kadrosuna bile giremedi. Bu elbette Diagne olsa Galatasaray kazanırdı demek değil ama santra öncesi anlamsızlığın dayanılmaz ağırlığı…
Cezalı Marcao dışında Lazio maçı 11'i ile sahaya dizilen G.Saray'da Terim'in hesabı belli ki önünde ara haftada deplasman da varken skoru ilk yarıda koparmaktı. Çağdaş Atan'ın takıntılı pas trafiğiyle oynayan Alanya olsa belki ev sahibinin işi kolaylaşırdı ama Bülent Korkmaz, bitirmediği her atakta Galatasaray'ı geri koşturarak gol peşindeydi. Bunu başaramasalar da ilk yarıda bir topu direkten dışarı giden Alanya iyi alan daralttı.
Halil top ayağına geldiğinde heyecan veren bir yetenek ama kendisi hâlâ futbolun sadece top takımındayken oynandığını sanıyor. Top rakipteyken eli belinde 35'lik santrfora bağlayan Halil kenara gelecek kadar kötüydü ama Terim'in takımının en yetenekli adamı Morutan'a iki lig maçı üst üste ikinci 45 dakikayı göstermemesi düşündürücü… Süper Lig'de acı bir gerçek var. Genç futbolcu romantizmiyle sabahı edebilirsiniz ama realizm diyor ki; orta sahası iki Türk olan, oyunun iki tarafını da oynamakta zorlanır. G.Saray, kulübeden gelen, hazır olmayan ve hiç hazır olmayacak gibi duranlardan katkı alamazken, Alanya ilk yarı direğe attığı topu ikinci yarıda gol yaptı… G.Saray adına düşünülmesi gereken: "Atamayana atarlar" dedirtecek bir 90 dakika bile değildi… Son 15 günde Morutan'ın kanattan 10 numaraya geçmesi, soyadındaki "s" vurgusu kadar tartışılmadı… Bunun garipliği, skorun sürprizliğinden büyük...