Hep söylüyoruz, bir kez daha söylemekte fayda var; Beşiktaş kendi sahasında değil, rakipleriyle İstanbul'da öylesine bir yerde oynuyor durumu var. Bu da şampiyonluk yarışındaki rakipleri karşısında çok önemli bir dezavantaj oluyor. G.Saray yenilgisi ve Antalya beraberliği sonrasında Almeida ve Atiba'nın da yokluğunda Eskişehir maçı tabii ki çok önemliydi.
Olimpiyat Stadı'nda oyunculardan daha belirgin olan rüzgar faktörü vardı. Bunu Beşiktaş'ın iyi kullandığını ikinci yarı ise Eskişehir'in oyun anlayışıyla bunu avantaja çeviremediğini gördük.
Beşiktaş kazanırken çok mu iyi oynadı? Hayır... Çok mu becerikliydi? Ona da hayır... Ama mücadele ve son dakikaya kadar oyunun içinde kalmak bence Beşiktaş'ın galibiyetinde en belirleyici olan şeydi.
Bireysel performansa baktığımızda Gökhan Töre'nin zaman zaman top kayıplarıyla oynasa da oyunu belirleyen isimdi. Olcay bu sezon skor olarak istediği sayılara ulaşmasına rağmen oyun anlamında etkin bir rolü yok. Orta sahada Oğuzhan yaratıcı bir isim ama zaman zaman... Ersan ise savunmadaki performansının yanında golüyle sürpriz yaptı.
Sezon başından beri baktığımızda oynama devamlılığı olmayan Ömer Şişmanoğlu ve Mustafa Pektemek'le, Almeida hamlesi yapmak hiç de kolay değil. Zaten de olmadı. Almeida, Beşiktaş'ın net tek santrforu.
Galatasaray'ın farklı galibiyetinden sonra alınan 3 puan, Beşiktaş'ı ikincilik hatta şampiyonluk içinde tutan en önemli galibiyet oldu.
Bir paragraf da Eskişehir'e açmak gerekirse; geriden oyun kurmayı, pas yapmayı topa sahip olmayı bu kadar kafanıza takarsanız, önceliğiniz hep bu olursa, etkili olamamanız ve hatalara açık olmanız kaçınılmaz olur.