Fenerbahçe, Türkiye'deki kötü günlerinden ve kaos ortamından Avrupa'daki başarısıyla çıkacağının bilinciyle oynadı dün.
Fenerbahçe'nin, özellikle Cristian, Meireles, Mehmet Topal ve Caner'den oluşan orta saha organizasyonu çok doğru işledi. M.Gladbach, genelde pas yaparak çıkan bir takım. Fenerbahçe rakibine önde baskı yapıp M.Gladbach'a oynama fırsatı vermedi. Bu yeni oyun yapısı içinde en kilit oyuncu bence Cristian'dı. Cristian, savunmada rakibi nerede karşılayacağını ve savunmadan hücuma nasıl çıkılması gerektiğini çok iyi uyguladı. Fenerbahçe'nin anahtar futbolcusuydu. Savunmada iyi işler yapan Cristian oyunun akışını da çok iyi sağladı. Gökhan Gönül de skor 2-2'ye gelecekken savunmada çok kritik hamleler yapıp, takımın moral gücünü yüksek tutan isimdi. Sow topla fazla buluşamadı ama hep mücadelenin içinde vardı. Bu yapı içinde tek santrfor oynamak hakikaten kolay değil. Caner'i de ileriye dönük akışkan oyunuyla beğendim.
Fenerbahçe ilk defa çok iyi kontrataklara çıktı. Fenerbahçeli futbolcular kontrataklarda çok iyi destek koşuları yaptı. Y
akalanılan pozisyonlarda gol vuruşları da mükemmel ve tam zamanında geldi. Bu verimli oyun anlayışında belki pozisyon zenginliği yoktu ama Fenerbahçe girdiği her pozisyonu golle sonuçlandırdı. Burada sarı lacivertlilerin her atağını çok verimli kullandığından da bahsetmemiz gerekir.
Futbolda her zaman topa çok sahip olunması gerektiğinden bahsedilir ancak topa sahip olmak değil, sahip olduğun topu verimli kullanmak önemli. Fenerbahçe ikinci yarıdaki akılcı oyunuyla da skor üstünlüğünü korumayı bildi. Rakibin hatalarından çok iyi faydalandı. Bundan sonra Fenerbahçe'yi artık yeni bir oyun yapısıyla göreceğiz. Fenerbahçe'nin eleştirilen maç sonu yorgunluğunun da fizik kaliteden değil oyun anlayışından kaynaklandığını gördük.