Trabzonspor, efsane ismi Kadir Özcan'ı uğurladı.
Cami avlusunda binlerce seveni vardı. Fatih Terim, federasyon, yazarı, çizeri, camianın eski futbolcuları, efsaneleri, herkes oradaydı.
Bir ara gözüm gelen çelenklere takıldı. Acaba Fenerbahçe, Galatasaray ve Beşiktaş'tan bir çelenk var mıydı diye baktım. Ancak göremedim... Aynı kalabalığı Avni Aker'de de göremedik.
Nedendir bilinmez ne Avrupa'da ne de ligde taraftar takımına ilgi göstermiyor. Tabii ki maça gelen seyircilere haksızlık etmeyelim. Onlar doksan dakika boyunca Trabzon'a büyük destek verdiler.

CAN KURTARAN ONUR
Maça gelirsek; Mustafa Akçay sürpriz isimlerden oluşan bir kadro sahaya çıkarmıştı. Adını çoktandır unuttuğumuz Janko 11'deydi. Belli ki Akçay tam hazır olmadan hiçbir oyuncusunu sahneye sürmüyor. Futbolcular da hocalarının adaletine güveniyor ve inanıyor... Trabzon coşkulu, Janko hırslı ve istekliydi... Golünü de attı.
Golün erken gelmesi acaba bir gece önce Arena'da izlediğimiz G.Saray-Kopenhag maçındaki aynı filmi görürmüyüz diye düşündük. Ama öyle olmadı... Attığımız golden sonra sahadan kaybolduk. Konuk takım cesaretlendi. Zaman zaman yüreğimizin ağzına geldiği pozisyonlar buldu. Varşova gibi bir takıma karşı kendi yarı sahamızdan çıkamadığımız anları bile gördük... Israrla kenardan oynama isteğimiz de sonuçsuz kaldı. Nefesimizin daraldığı dakikaları oldukça sık yaşadık. Fakat sahada bir can kurtaranımız vardı.
O isim Onur Kıvrak'tı... Maçın belki de kırılma anlarında, arka arkaya yaptığı kurtarışlar, hem takım arkadaşlarını kendine getirdi hem de tribünlerde sönen umut ışıklarını yeniden parlattı.
Sonuçta ikinci golü de bulduk... Evet maçı kazandık ama şanslıydık.. Biraz kaba deyimle ballıydık...
Onur'un varlığı gelen 3 puanın en büyük unsuruydu. Onur, huzurun ve güvenin gözbebeğiydi... 11 maçtır Avrupa'da bileği bükülmeyen Trabzonspor bu sonuçla 7 puanla gruptan çıkma adına çok önemli bir adım attı.
Umarız dün geceki keçiboynuzu tadındaki bir futbolu bundan sonraki maçlarda bir daha görmeyiz...

MAÇIN ADAMI: ONUR KIVRAK