Trabzonspor, Onazi ve Sosa gibi iki asından yoksun. Yani orta alanda takımın temel direği olan iki isim... Ardından Trabzonspor'a gelen transfer yasağı... Bunlar bir takım için olumsuz bir tablo. Kenarda oturan oyunculara baktığımızda Ibanez dışında diğerleri altyapıdan gelen, deneyimi eksik, genç oyuncular. Rakip Başakşehir ise Süper Lig'in lideri ve saha içi organizasyonu üst düzeyde bir takım. İşin gerçeği; iki takım arasında gerek oyuncu gerekse de oyun anlayışı olarak büyük farklar var.
Trabzonspor, oyuna istekli, arzulu başlayan taraf. Önde baskıyla rakibin geriden oyun kurmasını önleyen bir yapı ve rakipten kapılan toplar vardı. 20 dakika sonra ise Trabzonspor'da sorunlar baş gösterdi. Üçüncü bölgede daha farklı hücum organizasyonları gerekirken uzaktan şut denemeleri yanlış tercihti. Eğer orta alanda Sosa olsa Yusuf gerçek yerine geçse; ya da Sosa'nın yokluğunda Kamil Ahmet'in yanında Batuhan oynasa ve Yusuf da gerçek yerinde değerlendirilse acaba hücumda daha etkin görüntüler ortaya çıkar mıydı?
20. dakikadan sonra ise rakip alanda daha fazla gözüken Başakşehir iki net gol pozisyonundan sonra iki gol buldu. İkinci yarı ise erken yenilen gol farkı açtı ama Ekuban'ın golü daha olumlu oyuna teşvik etti. Özellikle Nwakaeme, Trabzonspor'un ataklarının odak noktasıydı. Yusuf'la hiç değilse maçı beraberliğe getirme şansı doğdu ama 4. golle umutlar tükendi.
Alınan sonuç beklentileri düşündüğümüzde bir hayal kırıklığı ama şu gerçeğin görülmesi gerek: Bütün olumsuz koşullara karşın sahada terinin son damlasına kadar mücadeleden vazgeçmeyen Trabzonsporlu oyuncuları kutlarım.
Hakem için ayrı bir paragraf açmak gerek. Bütün takdir haklarını Başakşehir lehine kullandı ve Trabzonspor sanki kendi sahasında değil deplasmanda oynayan taraftı. Sarı kartların verilmesi gereken pozisyonlar var ama nedense bırakın sarı kartı faulleri verirken bile zorlandı. Hakemler hakkında konuşmayı sevmem ama bu oyuncuların emeğine yazık değil mi?