Şampiyonluk hayallerini soğuk şubatta karanlık bir odaya koyan Beşiktaş, G.Saray'ın sürpriz bir şekilde Konyaspor'a kaybetmesiyle yüreğinde oluşan küçük umut ışığını beslemeye başladı. Takım özgüvenli, Şenol Güneş rahattı. Bunda hiç kuşkusuz uzun bir sakatlık sonrası ilk kez 11'de sahaya çıkan Ghezzal kadar, sezon başından bu yana Beşiktaş'ın ilk kez sakatsız ve eksiksiz olmasının etkisi vardı.
İlk yarıda Cenk'in attığı gol ve sonrasında 18 Mart zaferimiz Çanakkale Geçilmez'e çaktığı asker selamı en güzel ve en anlamlı fotoğraflardı. Beşiktaş ilk yarıda 2. bölgeden 3. bölgeye geçişlerde sıkıntı yaşadı. Salih, Amir, Gedson üçlüsü Aboubakar ve Cenk'i yeteri kadar topla buluşturamadı. Top hakimiyetini bu kadar elinde tutan bir takımın hücum aksiyonları ve pozisyon eksikliği sorgulanır, sorgulanmalı. Ghezzal'ın dönüşü umut, Cenk'in golü teselli oldu. Üstüne ikinci yarı Aboubakar'ın muhteşem golü de gelince organizasyon sıkıntısı gölgede kaldı. Ancak Mert'in rakibe kaptırdığı hatayla gelen Lokilo'nun golü ve karşılıklı direkten dönen toplar birçok şeyi gösterdi. Redmond'un golüyle Beşiktaş net bir galibiyet alsa da Fenerbahçe deplasmanında bu oyun yeterli olmaz! Bu kibar, bir o kadar da üretken olamayan orta sahaya Şenol Güneş çözüm bulmalı, alternatif üretmeli... Ancak bunu yapabilirse henüz dillendirmeye cesaret edemediği o umut ışığını besleyip büyütebilir...
Gerçek şu; Beşiktaş umudunu da planlarını da yolunu da derbiye bağladı.
