Sanki kazanılması gereken maçların, kendilerine ayrılan bölümleri içinde, bu karşılaşmanın karşısına, "duralım" yazıldı.
Rakibe göre oynamaya tercihini verince Fenerbahçe kurmayları, tehdit eden takım olmaktan ayrılıp, tempoyu düşürüp, rakibin hızını keselim fikrini kabul ettiler. Ve her dakikayı Eskişehirspor cephesine cesaretle doldurarak bıraktılar. Neredeyse maçın tamamını gol pozisyonu üretemeden geçirdiler. Caner ve Alper'in maçı yaşamamalarına, Sow'un da yetenek sınırları eklenince, üç kişi eksik gibi oldular. Şans golünün kıymetini devre arasında bilmelerini bekledik. Bunun yerine kendi sahalarında kalarak savunmayı tercih ettiler.
Topu ilerde tutamıyorlardı. Ön taraf ayağına geleni anında rakibine veriyor, atak yine tazeleniyordu. Bu anların kahramanı Volkan Demirel oldu. Doğru çıkışlar ile önledikleri bir tarafa, çok önemli iki kurtarış ile de skoru takımı lehine taşıdı. Ta ki; Emre Güral'ın muhteşem şutuna kadar. Böylesine devleşen bir kaleciye, ancak bu kadar güzel bir gol atılabilirdi.
Geçen haftanın ikinci 45 performansında, Hasan Ali'ye bir jest çıkması, Caner'in kendi bölgesinden başka yere taşınması da, taşları yerinden oynatan seçim oldu. Kuyt ve Egemen takımdan eksilmişken, ideal takımın en iyi oyuncusu, yok hükmünde ilan edildi.
Orta sahanın oyundan düşmesi, sadece topun peşinden koşmaya kalkması aslında maçı kazanmak için tek golün yetmeyeceğini gösteriyordu. Buna rağmen İsmail Kartal'ın oyun dengesini lehine çevirmek yerine, rakibine set çekmeye yönelik değişiklik kararları geldi. Kulübede topu Fenerbahçe'ye geçirip organize edecek isim Selçuk Şahin değil, Diego Ribas'tı.
Bu hamleyi Emenike ile süsleyerek, rakibine tehdit yaratıp, hücum hevesini de kesebilirdi belki de İsmail Hoca...

En yüksek not 7
Emre Güral

En düşük not 5
Moussa Sow