Üç haftadır puan cetvelinin dibindekiler ile oynuyorlar. Futbol kalitesi olarak diğerlerinden farklı olduklarını ortaya koyamadıkları gibi futbolcu performansı olarak da ortada yoklar.
Kayseri'ye gelirken, 4 gollü Sivas rüzgarı vardı arkalarında. Oyunu tek taraflı baskı altına alabildiler mi? Sadece 10-25 arasında... 15 dakika boyunca "Bu maçı kazanacak takım biziz" dediler ama Erciyes baskıyı da kırmakta çok gecikmedi, "Dikkatli ol, her an bir tane yiyebilirsin" mesajını vermekte de. "Neden böyle oluyor?" diye çok kişi kendine soruyordur. Cevabın aynı soru kafasında geçtiğinde, İsmail Kartal'ın veya Aziz Yıldırım'ın cebinde olması lazım. Saha bölümü fizik güç olarak takımı bir türlü yukarıya taşıyamadı. Formda tek futbolcu yaratamadı. Taktik hamle ararsan, bir-iki maç dışında görüntü de vermedi.
Saha dışı bölümü; "Prim verdim, kazandılar" hükmüne sahip. Öyleyse oyunun ve temposuzluğun nakit akışıyla bir ilgisi olabilir mi? "Ver parayı, kazan" keyfiyetine, kramponlardaki finansal problemler mi ortak oldu? Tabelanın arkasına saklanmaya başladı mı bir teknik heyet, bilin ki doğruyu bulamıyordur. Maç sonrası demeçlerde oyun değil, eksiklikler değil, yanlışlar değil, attıklarından bahsediliyorsa, neden geçmişin üstüne tek tuğla koyulmadığını anlamak zor değil.
Takımın kalbinin attığı yer Topal-Emre-Meireles orta sahası. Sezon başı ve devamında "iyi" diye andığımız oyunlarda, bu üçlünün katkısı büyük. Dün Topal dışında, oyunu yaşayan yok bu bölümde. Emre'nin oyunu sürükleyen- yönlendiren formundan ve aklında eser kalmamış. Zor anların kurtarıcıları; Gökhan ve Caner'in de ceza alanına etkili top taşımamaları da söz konusu. Ön taraftaki üçlünün çalım bile atmadıklarını da kaydedelim.
Bir duran top sonrasındaki penaltı (ki doğru karar. Erciyesli oyuncunun düşüşü bile samimi değil. Düşen adamın eli havada olur mu?) üç puanı hediye gibi getirdi Fenerbahçe'ye... Yine tabeladan yürümezler.