Son maçların performans sarsıntısından kurtulmaya niyetli gibiydi Fenerbahçeli oyuncular. Arzulu ve zorlayan bir oyunla başladılar. "İstiyoruz" mesajını verdiler ve 13 hafta sonra ilk kez soyunma odasına keyifle ve güvenle gidecek skoru buldular. Bir hafta önce bir pozisyonla maç bitiren aynı takımdı. Skor üstünlüğünü ve Kadıköy havasını yakaladıklarında, Sivas'ın pamuk kıvamındaki direnişini kırmakta zorlanmadılar.
1350 passolig biletinin satıldığı haberi geldi. 50 binlik arenanın boş koltuklarında, "şahitsiz" gösterinin, keyfini sürenler hem sahadaydı, Değişen; temaslı mücadeleden kaçınmadan oynamaları. Faul yaptılar, kart aldılar, rakibe kontrollü pas yaptırmamaya çalıştılar. Emenike bile bu zorlamada kendine rol biçti.
Geçen senenin 45 gollü üçlüsü, üç golü hazırladı ve attı. Emenike paslarında, Kuyt ile devam edip, Moussa ile sonuçlanan gol vuruşları. Duran topla gelen Kuyt golü... Formsuzluklarından ve verimsizliklerinden şikayet edilen bu oyuncuları için bu maç galaydı.
Bekir'in golü... Gökhan Gönül pası vermeden önce ofsayttan kaçamıyor. En az iki metre. Rakibin gerisinde. Affedilemeyecek bir yardımcı hatası. Ardından Caner'in Atıf'a asisti geldi. Bir affedilemeyecek yanlışlık daha. Sadece yenilen gol değil, son adamdan iki kere kırmızının yanından geçti takım arkadaşları. Geçen sene Beşiktaş derbisinde gollük frikiği "haksız karar" diye avuta atan Caner'in, belki de attıkları golü içine sindiremediğini düşünebilir miyiz? Bu rahatlığa rağmen ikinci yarının başında Atıf'ın altı pastan dışarı gönderdiği fırsat var. Onun öncesinde Fenerbahçe'nin kaçırdıkları da var elbette. Ama gol olsa dengelerin ve kalplerin değişmeyeceğini de söyleyemeyiz.
Aziz Yıldırım, okul tarafındaki kale arkası tribünün biletlerini satışa çıkarttırmamış. Oraya gelen taraftarlara söz geçirememesi bunun birinci nedeni olmalı. Sadece GFB değil, bir çok taraftar grubu vardı o tribünlerde. En büyük sivil toplum örgütünün, kendi yöneticileri tarafından yok edilmeye çalışılması bir tarafa, maddi zararlar diğer tarafa.