Beşiktaş'ta zehirli sarmaşık, takımın her yerini sarmış durumda. Duygusal, zihinsel ve fiziksel olarak dağılmış bir Beşiktaş var. Takım olma yolunda atılması gereken birçok adım olmasına rağmen bireysellik muazzam bir şekilde öne çıkmış durumda. Herkes tek başına bir şeyler ortaya koymak istiyor. Takım bütünlüğü yok, birlikte hareket etmek yok. Durum böyle olunca da sahada çırpınışlar içerisinde hareket etmeye çalışan bir oyuncu grubu görüyoruz. Futbolun en temel özelliği, takım halinde hareket etmekten geçer. Kimle oynarsanız oynayın, bunu ortaya koyamazsanız her rakibe karşı yem olursunuz. Sivasspor birçok eksiği olan bir takım olmasına rağmen maçın ikinci yarısında sadece savunma bölgesinde kalarak bile bu maçın üstesinden gelebildi. Colley ve Amartey'in gelmiş olması acaba tekrar savunmayı bir nebze daha iyi hale getirebilir mi, Ghezzal ve Salih'in oynamış olması takımı hücum yönünde daha verimli hale getirebilir mi beklentileri Sivas karşsında da yine büyük bir hayal kırıklığına dönüştü. Takımın ihtiyacı olan büyük takım reaksiyonu, Beşiktaş'ın çok uzaklarında görünüyor. Kim oynarsa oynasın, rakip kim olursa olsun sahadaki acı gerçekler Beşiktaş adına değişmiyor. Takımın kökünü toptan zehirlemiş olan bu çürümüşlük durumu her maç Beşiktaş'ın önüne daha ağır faturalar getiriyor. Birçok açıdan zorlu sınav süreci devam ediyor. Ama çok net bir penaltının iptalini de anlamak mümkün değil.