Sonuç kimseyi mutlu etmese de oynanan futbol ve derbi temposu memnun etti...
Beşiktaş'ın Valerien İsmael ile uygulamaya çalıştığı oyunun her bölgesinde baskı yapma düşüncesi başarılı oldu. Özellikle maçın ilk yarısında daha işlevsel bir Beşiktaş izledik. Daha ısıran, daha coşkulu oynayan ve rakibine oynama şansı vermeyen taraftı. Özellikle Larin'in ayağından önemli pozisyonlar da buldu. İkinci yarı işler biraz daha dengelendi. Bunda Fenerbahçe'nin oyun temposunu daha fazla kontrol etme düşüncesi ve kaybetmeden buradan çıkmanın getireceği güven duygusunu da arkasına alarak oynaması da etkendi.
Beşiktaş taraftarının da büyük coşkusuyla takımını biraz daha ittirmesiyle oyun temposunun seviyesi yukarıda kaldı. Bu da izleyenlere keyif verdi.
Öne çıkması beklenen oyuncuların çok da sahne alamadığı bir maç oldu. Batshuayi, Larin ve Emirhan'ın Beşiktaş adına, Rossi, Serdar Dursun, İrfan Can ve Mert Hakan'ın Fenerbahçe adına daha fazla oyuna etki etmesi beklenirdi ama olmadı. Buna iki takımın savunması ve bireysel markajlar müsaade etmedi. Savunmaların yanında özellikle Beşiktaş adına Batshuayi ve Larin'in kişisel güvensizlikleri de skoru burada tuttu. Ama diğer taraftan güzel olan nokta hedefinden uzaklaşmasına rağmen Beşiktaşlı oyuncuların tamamının maçı kazanma adına gösterdikleri oyun açlığıydı... Yani işin bu tarafı takdiri hak etti. İzleyenlerin de önemli ölçüde keyfi aldığı, heyecan duyduğu ama sonuç olarak da kimsenin tatmin olmadığı bir derbi oynandı.