Hepimizin muhalefet şerhi olabilir; usandığımız yanlışlar, envaiçeşit itirazlarımız, biriktirdiğimiz öfkelerimiz, makul isyanlarımız olabilir.
Kimi nobranlıklardan ikrah etmiş olabiliriz.
Kişisel olarak da haksızlığa uğratılmış, kırılmış, küsmüş olabiliriz.
Bütün bunlar ve daha nicesi, Erdoğan ile Kılıçdaroğlu arasında tercih yapacağımız, nihayetinde ikisinden birini cumhurbaşkanı seçeceğimiz gerçeğini değiştirmez.
O halde eleştirilerimizi mahfuz tutarak da olsa karar vermek zorundayız.
Vereceğimiz kararın sadece bizi değil, bizimle birlikte başkalarını da etkileyeceğini hesaba katmalıyız.
Sorumluluk bunu gerektirir.
Karar verirken sadece Türkiye'de yaşayanları değil, mümkünse Malezya'dan Afrika'ya, Filistin'den Azerbaycan'a kadar Türkiye'ye dua eden, Türkiye'ye umut bağlayan tüm mazlumları aklımıza düşürelim.
Şuncağızı unutmayalım:
Kimi aymazları veya menfaatperest müraileri cezalandırmak düşüncesiyle, "Türkiye düşmanlarının" ekmeğine yağ sürmek büyük vebaldir.
Duygularımızla değil aklıselimle hareket etmek mecburiyetimiz var.
Gönül köprülerini yaralayan kimi yanlışlar veya üsten bakmalar veya bencillikler veya çıkarcılıklar veya öteden beri gıcık kaptığımız, içinize sindiremediğiniz kimi isimler aklımızı yele vermemize neden olmamalı.
Yanlışları araçsallaştırarak bizi ayartmaya çalışan algı operatörlerinin "kullanışlı aptalları" terekesine düşmemek için her daim agah olmak gerekir.
Unutmayalım, fareler üfürdükleri yerden kemirirler.
Vaktiyle "vesayete karşı demokratik mücadele" diye üfüre üfüre Ali Tatar'ları intihara sürüklemişler, Kuddusi Okkır'lara da hapishaneyi teneşir yapmışlardı. Sonuç itibariyle vesayeti araçsallaştırarak devletin kılcal damarlarına sızmışlardı.
Başkan Erdoğan bunları devletten temizlemeye çalıştığı 2013'ten beri tarassut, kumpas, iftira kampanyaları ve ihanete maruz kaldı ama yolundan dönmedi.
Muhalif olduğu halde merhum Yaşar Nuri Öztürk "Erdoğan'dan başka hiç kimse bu temizliği yapamazdı…" demişti.
Dün nasıl ki demokrasi için "vesayetle" mücadeleyi araçsallaştırmışlardı, bugün de kendilerini devletten temizleyen Cumhurbaşkanı Erdoğan'ı devirmek için "hak, hukuk, adalet" gibi kavramları araçsallaştırıyorlar.
Maksatları bağcıyı dövmekten ibarettir.
Elbette kime karşı olursa olsun, isterse düşmanımız olsun adil olmamız gerekir. Adaletten, hukuktan zerre miskali sapamayız.
Lakin, devri saadetlerinde "marangoz imamdan" aldığı direktiflerle yargı dağıtmayı "hukukun üstünlüğü" tesmiye edenleri de unutamayız.
Her şeyi amaçları uğruna araçsallaştıran da çatallı dilleriyle sosyolojiyi zehirleyen de bel altı kasetlerle iş gören de bunlardır.
Her şey gözümüzün önünde oluyor.
Açık ve net bir şekilde seçim sürecine yine kaset marifetiyle müdahale etmişler, işbirlikçilerine de hedef saptırma görevi vermişlerdir.
Büyük fotoğrafı görmeli, ona göre karar vermeliyiz.
Zelenski fonksiyonu icra etmek için müstevlilere sinyal çakanlara mı oyumuzu vereceğiz yoksa "Tam Bağımsız Türkiye" yolunda yürüyenlere mi?
Onca şehidimize rağmen 15 Temmuz işgal girişimine "tiyatro" diyene mi oy vereceğiz yoksa Türkiye'yi işgalden "ölümüne" kurtarana mı?
ABD'nin silah yardımı yaptığı PKK'nın Suriye kolunu, "vatanını savunan örgüt" diyerek arkalayana mı oy vereceğiz yoksa PKK'yı yok olma aşamasına getirene mi?
Kendimize şunu soralım: Vereceğimiz oyla kimi sevindireceğiz kimi üzeceğiz?
LGBT'cileri mi sevindireceğiz, aileyi savunanları mı?
Bölücüleri mi sevindireceğiz, "Kürt – Türk kardeştir ayıranlar kalleştir" diyenleri mi?
Kimlerin kimi destekliği apaçık ortada.
Bu ülkenin parçalanmasına taşlar döşeyecek olanlara oylarınızla yol verirseniz, 15 Temmuz şehitleri dahil, tüm şehitlerin elleri yakanızdadır.
Kafanızı iki eliniz arasına alıp iyi düşünün.
Hiçbir şey düşünemiyorsanız da en azından kimle haşrolmak isterseniz ona oyunuzu verin.
Bu köşe yazısını aşağıdaki linke tıklayarak sesli bir şekilde dinleyebilirsiniz