"Satranç Dersleri" şairi rahmetli İlhami Çiçek'in "yürümenin dışında bütün eylemlerin adı / kaçış kaçış kaçıştır" mısraını anıştıran o uzun yürüyüşler...
Yağmurda, karda izde; Ankara'nın caddelerinde, kimi zaman gece kimi zaman gündüz...
Kimi zaman 8 saat hiç konuşmadan o toplanmalar, meydanları caddeleri tutan o bağlılıklar, bağlılıktan bağımsız olmayan o ayrılıklar, Hacı Bayram'a verilen o tekmiller...
Değerli öykücümüz Hüseyin Su (İbrahim Çelik abimiz) "Takvim Yırtıkları"nda Nuri Pakdil ustamızla yaşanmışlıklarını öyle anlatıyor ki onunla birlikte o yıllara gidiyorsunuz.
Ankara'nın sokaklarını arşınlıyor, o kitapları okuyor, o filmleri izliyor, Nuri Pakdil'in kurduğu o sofralara oturuyor (e tabii maydanoz, roka, marul falandan ibaret o sofralardan aç kalkıyorsunuz) kimi zaman da Nuri Pakdil'i günlerce arıyor, bir köşeden çıkıp geldiğine tanık olunca da havalara uçuyorsunuz.
Hepsinden öte...
Sömürüye, sömürgecilere, mülkiyetçiliğe, kara siyasaya karşı klas duruşa, biteviye direnişe tanık oluyorsunuz.
Nuri Pakdil...
Hiçbir ayartıcının iğvasına zerre miskali kapılmadan ayaklarının üzerinde sürgit durmayı başaran sıkı bir entelektüel...
Ahir zaman mürşidi...
Tavizsiz bir devrimci...