Okurlarımız ve kamuoyu SABAH'ın habercilikteki açık ara üstünlüğünü çok iyi biliyor.
Rakiplerimiz de. Haftada en az iki-üç gün "Özel haber" mühürlü manşetlerimiz, ertesi gün başta TV haber kanalları olmak üzere medyanın büyük bir bölümünün gündemini oluşturuyor.
Ama bugünkü manşetimiz farklı.
O kadar farklı ki, "Yılın haberi" mühürünü fazlasıyla hak ediyor.
Birinci sayfada 8 sütuna yaydığımız fotoğraf ve ona eşlik eden haber o kadar çok şey anlatıyor ki...
Özellikle de Doğu'daki ve Güneydoğu'daki anne-babalara. Sadece onlara değil, gençlere de. Sadece onlara değil, Doğu ve Güneydoğu'daki sivil toplum örgütlerine de. Ve de birazcık vicdanları varsa BDP kadrolarına da...

Bu fotoğraf 10 yıl önce Kandil Dağı'nda çekildi. Ortada Murat Karayılan.
PKK'nın günümüzdeki başı. Çevresinde ve önünde 18 genç sıralanmış. 3 genç kız ve 15 delikanlı. Hayır, 15 değil, 13 delikanlı; zira ayakta sağdan ve soldan ikinciler orta yaşlardalar. Aslında yaşları pek önemli değil.
Önemli olan, 18'inin de anaları- babaları tarafından ne umutlarla yetiştirildikleri...
Ama artık 18'inin evinde de tarifsiz, sınırsız yas hüküm sürüyor olmalı. 18'inin de annelerinin, babalarının ve kardeşlerinin gözyaşları hiç dinmiyor olmalı...
Çünkü 18'i de yok artık.
13'ü çatışmalarda ölü ele geçti.
1'i sağ yakalandı.
3'ü örgüt içi infaza kurban gitti.
1'inin akıbeti -henüz- bilinmiyor. Dilerim, örgütten kaçıp canını kurtarmıştır. Bu fotoğrafı Doğu ve Güneydoğu'daki anne-babalar ve de Türkiye'nin diğer yörelerinde yaşayan Kürt aileler kesip saklamalı.
Ya da belleklerine kazımalı.
Dağa gitmeye niyetlenen evlatlarına bu fotoğrafı göstermeli. Ve uyarmalı: "Dağa gidiş var, dönüş yok..."
Ve de evlatları dağda olan aileler de bu fotoğrafı ister örgüt aracılığıyla, ister başka yollardan çocuklarına ulaştırmalı. "Sizden de geriye böyle bir fotoğraf kalmaması için, yol yakınken inin" uyarısıyla.
Çünkü gençler ölüyor. Ama Murat Karayılan onların kanlarıyla beslenmeye devam ediyor.
Bu fotoğraf acı yüklü. Bu fotoğraf hüzün yüklü. Bu fotoğraf ders yüklü...