SABAH'TAN MEKTUP

Savaş Ay'ın haftalar boyunca başının etini yedim: "Orhan Gencebay'la ne zaman röportaj yapacaksın?"
O kadar asıldım ki, dırdırımdan kurtulmak için Savaş Ay bir ara "Arazi olmayı" bile denedi.
Ama sonunda muradıma erdim: Savaş iki gün önce alçakgönüllü ifadelerle oluşturulmuş bir e-mail gönderdi. Açtım; muhteşem bir Gencebay söyleşisi.
Bir günde harcamaya kıyamadım. Savaş'ın bugün başladığımız keyifli yazısının ikinci bölümünü yarın okuyacaksınız.

Şu sıralar tüm dünyada "Titanicmania" rüzgârları esiyor. Elbette facianın 100'üncü yılını anma etkinliklerinin bunda çok büyük bir payı var. Ama tek neden değil: James Cameron'un Oscar heykelciklerini silip süpüren "Titanic" filmi de, 14 Nisan'ı 15 Nisan'a bağlayan 1912 gecesi 1.500 kişinin Kuzey Atlantik'in buz gibi sularına gömüldüğü, dünya tarihinin en büyük deniz faciasının yeniden "Popüler" olmasında ciddi bir rol oynadı. Tabii son yıllarda "Titanic"in enkazına yapılan dalışların da konuyu hep güncel ya da sıcak tuttuğunu eklemek gerekiyor.
"Titanic" neden belleklere böylesine derin kazıldı? Çünkü insanoğlu ilk araçlarını denizleri aşmak için yaptı. Tren topu topu 200 yıllık geçmişe sahip. Otomobilin geçmişi bir yüzyılın az ötesine uzanıyor. Uçak bir asırlık bile değil.
Ama gemi öyle mi? Eski Mısır'dan, antik Yunan'dan, tarihin sislerinin örttüğü Çin hanedanlıklarından beri var. Yani en az 4-5 bin yıldır hayatımızın ve evrensel uygarlığımızın en vazgeçilmez, koparılamaz parçalarından biri.
"Titanic" kazası biraz da böylesine derin kökler nedeniyle kuşaktan kuşağa aktarılan bir travmaya dönüştü.
Peki, İngiltere'den New York'a giden gemide en az 80 Osmanlı yurttaşının olduğunu, pek çoğunun hayatını yitirdiğini biliyor muydunuz? Aferin Bilge, iyi iş çıkardın.
***
Bitmedi. Sağlık Editörümüz Esra Tüzün bir dizi hazırladı ki, tek kelimeyle muhteşem. Bu hafta içinde onu da yayınlamaya başlayacağım.
Her zaman söylediğim gibi; size SABAH yeter.
Sağlıklı ve mutlu bir hafta dileğimle...