YİNE birgün Karşıyaka'dan vapura binmiştim. Vapurun birinci katında oturmuş "Acaba Karşıyaka'dan tanıdığım ailelerden hangisinin kızına evlilik için talip olayım" diye düşünüyordum. O sırada yanımdan bir genç kız geçti, bana selam verdi. Dalgınlığımdan selamını alamadım. Arkasından tanıdım ama iş işten geçmişti. "Neden selam veremedim?" diye üzüldüm. Bu genç kız, okul arkadaşım Yılmaz'ın kardeşi Zuhal Krom'du. Birden "Neden Zuhal eşim olmasın?" deyiverdim.
İKİ AİLE BİRLEŞTİ
AİLEME de "Bana Zuhal Krom"u isteyin" diye direttim. Neticede Lütfü Krom Bey'in evinde Türk usullerine göre söz kesildi. 12 Mart 1954'te de Karşıyaka'da babamın evinde mütevazı bir törenle evlendik. Bu evlilikten üç çocuğum oldu. Üçü de iyi yetişmiş, iyi okumuş ve işime sarılmış evlatlardır. Bana göre bir annenin çocuklarının yetişmesinde katkısı çoktur ve bilgisi çok önemlidir. Babası Lütfü Krom, ecza deposu sahibi sevilen bir işadamıydı. Ailemle dostlukları ve arkadaşlıkları vardı. Evliliğimiz, Karşıyaka'nın tanınmış iki ailesinin birleşmesi olarak değerlendirilmişti. Başarılarımda eşimin, Türk ananelerine uygun bir insan olmasının etkisi büyüktür. Bunu bir aile ve yuvanın temeli olarak kabul ediyorum. Bir insan ne kadar büyük bir işadamı olursa olsun, eş seçiminde ve onunla hayat arkadaşlığında bu olayın çok büyük rolü vardır. Bütün gençlerin iyi bir eş seçmelerini ve iyi bir yuva kurmalarını öneririm.
HAYAT UYUMDUR
BENCE evliliğin en büyük mükafatı; iyi yetişmiş, okumuş, hayat ve iş bayrağını birbirine teslim eden hayırlı evlatlardır. Böylece hem yuvalar yaşar, hem işler yükselir, ilerler, büyür. Evlatlar arasındaki veya ailedeki kopukluk iş hayatını olumsuz etkiler. Bugün dünyanın birçok ülkesinde birinci nesilden, ikinci, üçüncü nesile geçerken, yüzde yüz aile şirketi olan işyerlerinde aile payları yüzde 7.5'a düşmektedir. Yani yüz aileden ancak yedisinde eserlerin, kurulan işin, sanayinin veya holdingin yaşaması mümkün oluyor. Eğitim, iyi terbiye, vefa, bence hayatta varolmanın temelidir. Okul başka, hayat başka, iş başka, ana baba başkadır. Hayatın bir uyum meselesi olduğunu gözardı etmemeliyiz.
