İlkbahar ve yazın hoşluğu açılım mevsimi olmalarından gelir. Hava açar; ağaçlar çiçek, insanlar pencere açar. Kendileri de açılırlar. Kazakların, paltoların yerini tiril tiril gömlekler alır. Güneş ve rüzgârla buluşuldukça gözler gönüller açılır.
Ama bu hoşluğa limon sıkan bir garip merak var kimilerimizde: kadın çirkinliği yakalayıp teşhir etmek.
Düşman üssü çevresinde sır kollayan casuslar gibi birtakım adamlar ellerinde teleobjektifli kameralarla havuz kenarlarında, plajlarda, teknelerde pusu kurup saatlerce bekliyor, buldukları "açıkları" apar topar gazetelere yetiştiriyor.
Nedir o görüntüler? Falanca yosmanın göbeği sarkmış, filanca "ünlü" fıçılaşmış, feşmekân sosyete gülünün selülitli poposu yangın yerine dönmüş. Ertesi sabah başlıklar ve resim altlarında bir "hal" hayretidir gidiyor:
"Ayşe ne hale gelmiş!"
"Fatma'nın haline bakın!"
"Bu ne hal, Gülnihal?"
Cins-i latife saygısızlık yarışı açılmış gibi öylece çirkinlik avına çıkılmasından kimin ne zevk aldığını anlamakta zorlanıyorum. Aklıma yalnız şu geliyor:
Tatminsiz erkekler ezikliklerinin acısını kadınlardan çıkarmaya mı çalışmakta acaba? Kedi erişemediği ciğere "Ööö" mü diyor?

***
Kadına nesne gözüyle bakma ilkelliğinin ülkemizde Batı'ya kıyasla çok daha yaygın olduğu düşünülür, şöyle sözler sıkça duyulur:
"Bizde anasına sinkafla söversen adam bıçak çekebilir. Batılıya aynı şeyi söylersen 'Öyle mi, anneme haber vereyim, sevinsin' der."
Oysa öyle değil gerçek. Önce ilkelliğe doğru teşhis koyalım. Terslik erkeklerin kadını kullanmaya kalkmasından kaynaklanmıyor.
Pastayı kimin yiyeceği konusunda kavgaya tutuşulursa o çıkar çatışması olur. Erkekler arasında "En çok pasta yiyen puan kazanır, en lezzetli pastayı kapan üste çıkar" yarışı yok. Kadın elde etme konusunda var.
Şarkımızdaki "Sen neymişsin be ağabey, en güzel kızı sen kaptın" hesabı.
Kadına futbol kupası gibi bakma yatkınlığı erkek ruhunun genel selüliti. Batı'da da yaygın. Don Juan ve Kazanova efsaneleri orada yaratılmıştır; illet günümüzde de sürüyor.
İngiltere'de realite TV yıldızı Gary Beadle seviştikten sonra uyuyakalan kız arkadaşının fotoğrafını twitter vitrinine koyarak dünya âleme sergiledi. "Zaferimi görün" der gibi.
Daha fecisi, bu alçaklığın moda oluvermesi. Şimdi o çok uygar ülkede birçok it öyle yapmakta. Kız rezil ederek rütbe alma yarışı.
Kadın haklarını koruma örgütleri ayağa kalktı; kıyamet koparıyorlar. Ama sonuç almaları kuşkulu. Sorun toplumsal değil, ruhsal.
***
On yaşındaki kızımın buluğ çağı yaklaşıyor. Şimdiden "Erkeklerden uzak dur" gibi telkinlerle ruhunun doğal gelişmesini aksatmak istemiyorum.
Ama hiç öyle telkinde bulunmamak da onu gerçek bir tehlikeye açık bırakacak.
Zor ikilem.
Anneler! Adam gibi oğullar yetiştiriyor musunuz?
Umut sizde.