Doğa koşullarına yenilmeden çok farklı bölgelerde yaşayabilen canlı türü azdır. Afrika'da kutup ayısı, kutupta Afrika fili göremezsiniz.
İnsan ise her yerde bulunabiliyor. Ekvator güneşine karşı sazdan yaptığı kulübesinde çıplak yaşayabildiği gibi, arktikteki buzdan evinde postlara bürünebiliyor. Yetmiyor; çelik yuvarlaklar içinde okyanusların dibine iniyor ya da aya uçuyor.
Neye borçlu kendisini gezegenin mutlak egemeni yapan bu müthiş üstünlüğünü? Başka hiçbir türde görülmeyen orandaki esnekliğine. Kafasını kullanarak çevreye uyum sağlama yönündeki benzersiz başarısına.
Bunu yaparken kendi bünyesinde de farklılıklar oluşmuş. Örneğin ekvatora yakın bölgelerde yaşayanların güneşten korunabilmeleri için derileri koyu renkli kalmış da, kuzeydekiler ağararak yeterli D vitamini edinebilmişler.
Evrimin azizliğine bakın ki türümüzün en büyük kozu olan süper esnekliğin bu yararlı sonucu bir yerde en vahim zaafa dönüşmüş. Pek çok yaratığın paylaştığı "farklı olana düşmanlaşma" yatkınlığını aşamamışız.
Doğada görülmemiş çapta öldürme gücü geliştirebilmiş olan insanın yine doğada görülmemiş bir tehlikeyle karşı karşıya bulunması da o yüzden: Türümüz "iç dövüşme" ile kendini yok edebilir durumda.

***
İşin tuhafı, düşmanlıklar her zaman gözle görülür farklılaşmanın sonucu da değil. Bugün bir Kuzey İrlandalı ile Güney İrlandalıyı, Kuzey Koreli ile Güney Koreliyi, Türk ile Kürdü yan yana getirin. Seyredin, dinleyin. Hangisinin ne olduğunu çabucak kestiremezsiniz.
Öyleyken ırkçılığı müzmin ve tedavisi güç illet halinde tutan neden kalabalıkları nefretten yararlanarak kışkırtmanın kolaylığı. "Şu evde oturan nur yüzlü yaşlıların hatırını soralım" derseniz peşinize çok kişi takılmaz da, kızıştırıcı bir nutuktan sonra "Namussuzların camını taşlayalım" çağrısıyla güruhlar azabilir.
O hünerin politikadaki ustalarının sonu pek parlak olmuyor. Nefret silahı bumerang gibi dönüp atanı vuruyor er geç. Hitler'den tutun da McCarthy'ye kadar sayısız kin simsarının akıbeti belli. Yine de ders alınmıyor. Kestirmeden başarıya gider diye o çıkmaz yola sapılmakta boyuna.
***
Son örnek Fransa'da yaşanıyor. Ekonomi darboğazına girilince her zamanki gibi yabancılar ve azınlıklar hazır günah keçisi oldu ya. "Aşırı sağa karşıyım" diyen çoğu aday bile ahaliyi onlara karşı kışkırtarak puan toplama yolunda ırkçı Marine ile yarışa kalktı "usturuplu biçimde."
Sonuç şeytanın midesini bulandıracak gibi. Yarattıkları canavarlar cehennem rekorlarını kırıyor. İnsan motosiklete binip, eline iki otomatik tüfek alıp, boynuna video kamera takıp onu bunu tarar da, üç yaşında bir çocuğa nasıl ateş eder?
Hinoğlu hince saldırıları geri teperek dünyanın nefretini tetikleyince şimdi kaldırıma çiçek döşüyor, saygı duruşunda ilahi söylüyorlar.
Maskaralar!