Millî takım elenince "İyi oldu" dedim; ailem kızdı. Öyle konuşmam yurt sevgimin eksikliğinden değil, somut kişisel nedenlerden ileri geliyordu.
Kalp damarıma stent takan doktor stresten uzak durmamı tembihledi. Millî maç izlerken ölçtüm: Tansiyonum yirminin altına düşmüyor. Yenilirsek moralim de düzelmiyor saatlerce.
"İzleme" diyeceksiniz. O zaman da karısı doğururken hastane koridorunda turlayan koca eziyeti çekiyorum doksan dakika.
Elenmemizle Avrupa turnuvası boyunca o azaplara birkaç kere daha katlanmaktan kurtuldum.
Bir top oyunundan bu kadar etkilenmenin saçmalığı üstüne kafa yormaktayım. "Futbol hastası" deyimimiz var ya; doğru söz. O merak bir çizgiyi aşınca egoyla ilgili yenme-yenilme sorununa dönüşüp marazileşmekte. Bolca rant ve ölçüsüz medya pompası da eklenince illet büsbütün vahimleşiyor.
Türkiye'de kulis entrikaları, mafya, şike mike de karıştı işin içine. Yetmedi; birkaç gündür devreye politikayı soktuk.
Her şeyde bir hayır olabiliyor gerçekten. O vesileyle futboldan çok daha önemli bir konudaki sorunlar su üstüne çıkıverdi. Bunu fırsat bilip onları netleştirmeye çalışalım.

***
Her tutumun gerisinde maddi ya da manevi çıkar hesapları aramanın rutinleştiği ortamımızda, vesayet şartlanmalarından sıyrılamamış eş dost kafalarında bile belirebilecek fesatlıklara karşı kişisel parantez açmak gerekiyor. Özür dileyerek yine öyle yapayım önce.
Kimseden bir şey beklemeyi ya da çekinmeyi anlamsız kılan bir yaştayım. Ne "ideolojik" inatlarım var, ne de dönüşlerim. Sadece gördüğüm gerçekleri dile getirmeyi ahir vakit görevi saymaktayım. O niyetle özetleyeyim:
1. Laiklik esenliğimizin temel güvencesidir.
2. Baş örtmek, oruç tutmak, namaz kılmak türünden özel yaşantı kapsamındaki tercihlerin yaygınlaşması o ilkeye ters düşmediği gibi, sosyal handikap olmaktan çıkarılmaları laiklik gereğidir.
3. İktidar partisi takiye yapmıyor. Şeriat getirme peşinde değil. Zaten istese de 21. yüzyıl Türkiye'sinde öyle bir şey gerçekleştirmeye gücü yetmez.
4. Asker ve sivil bürokrasi ipoteklerinin büyük ölçüde kaldırılmasıyla önü açılan toplumumuz ekonomik bakımdan hızla kalkınıyor. Sosyal adaletin ve cinsel eşitliğin geliştirilmesi şartıyla daha da hızlanacak.
5. Bu atılımın ateşleyicisi, yürütücüsü ve günümüzdeki lokomotifi olan lider Recep Tayyip Erdoğan'dır.
***
Kişilerin toplum rotalarını belirleyici çapta etkilemelerine sıkça rastlanmıyor. Rastlandığı zaman da öyleleri çoğu kez erken gidiyorlar nedense.
İnanın, Adnan Kahveci yaşasaydı ülkemizin yakın geçmişi daha dertsiz olur, atılımlar hedeflere daha çabuk ve kolay erişirdi. Ölümünü duyduğumda ömrümün en büyük eyvahlarından birini çekmiştim.
Başka çoğu konuda kafa dengim olduğu halde Tayyip Erdoğan'ı Deccal saymakta direnen kimi dostumu yadırgatacağını bilerek, sözümü tartarak, altını çizerek söylüyorum: Onun sağlık durumuna ilişkin ilk haberler yüreğimi ağzıma getirdi, sonra açıklanan durum da rahat nefes aldırdı.
Çünkü önümüzdeki yıllarda Erdoğan'sız bir Türkiye'nin yaşayabileceklerini düşünmek bile istemiyorum. Politik kargaşa, ekonomik belirsizlik, vesayetlerin hortlaması ve ötesi... Yazık ki insanları devreden çıkarabilen terslikler yalnız sağlık dertleri olmuyor. Ortam kirlenmeleri, vefasızlıklar, çelmeler, dolaplar ve başka çirkinlikler en sağlam kişileri bile bezdirebiliyor zamanla. Kaçmasalar da içine itildikleri fildişi kulelerde kendi dünyalarına çekilebiliyorlar.
Türkiye'de öyle bir şey olmayacağına inanıyorum. Neden mi? Hadi sözünü ettiğim keçi kafalı dostları kızdırabilecek bir şey daha söyleyeyim. İlk izlenimlerin çoğu zaman aldatıcı olmadığını, bir insanın gözlerinin içine baktığınızda size düşündürdüklerinin doğru çıktığını biliyorum. Ve Abdullah Gül bana çok sıcak, çok sevimli, çok güvenilir geliyor.
Yurdumuzun belirsizliklere sürüklenmesine hiçbir zaman, hiçbir yoldan, hiçbir konuda alet edilemeyeceğine eminim.