Takvimde bela sandviçi gibi bir zaman dilimindeyiz. Dün İkiz Kuleler'e uçak saldırısının yıldönümüydü; bugün Türk hukuk düzenine Evren saldırısının yıldönümü.
Aslında takvimi yeterince deşerseniz her günde bolca bela izi bulur, hepsinin ortak paydasını görürsünüz: insanın insana gaddarlığı.
Düşünen kişinin taraf tutması zorlaştı. Etki-tepki yoluyla bir günün zulüm kurbanı ertesi günün zalimi oldukça herkes haksızlaşıyor. Hiçbir ülkünün, hiçbir davanın, hiçbir kesimin tutulacak tarafı kalmıyor.
Batı yüzyıllarca Doğu'nun ve Güney'in iliğini emdi. Sömürgecilerin direnişçi yerlileri namlu ağzına bağlayıp top mermisiyle parçalamaları gibi canavarlıklar da yapıldı. Amerika'daki 11 Eylül saldırısı o geçmişe tepkidir.
Ama gaddarlıktır o da. İntihar uçağında, birkaç dakika sonra gökdelene çarpılacağını bilerek çocuğunu göğsüne bastıran anneyi düşünün. Ya da kule tepesinde cayır cayır yanan yoksul sekreter kızları...
Nazilerin kamplarında fırına atılmayı bekleyen iskelete dönmüş Yahudilerin görüntüsü insanlık ayıbıydı. Günümüzün Gazze sokaklarındaki çocukları fosfor bombasıyla yakan Yahudi pilotların davranışı nedir?
Bizim istibdat yıllarımızdaki baskılara tepki İttihatçıların çıkışıyla geldi, cumhuriyetin kuruluşuyla sürdü. Ancak yüz yıla yakın süre içinde çoğunluğun gelenekleri, inançları, eğilimleri başka türlü bir baskı altında tutuldu. Dokuz yıldır tepkiye tepki sürecini yaşamaktayız. O da yoğunlaşıp gaddarlaşacak mı? Bir "intikam on yılı" mı başlayacak?
Sanmıyorum. Kısır döngünün kırılması konusunda, Erdoğan'ın ve yol arkadaşlarının bildiğim kişiliklerine güvenmekteyim. Bir de, çocuklarımıza. Onların gaddarlıktan uzak insanlar olacağına...
***
Meslektaşlardan kimilerinin keyfi gıcır mı gıcır. Davet edildikleri yerleri ve oraların nimetlerini öve öve bitiremiyorlar. Bunu bir tür beleşçilik sayıp kınayanlar var. Çoğu zaman yanılıyorlar. Övülen şey övgüye layık değilse, sırf avanta diye göklere çıkarılıyorsa, elbette ayıptır yapılan. Ama duyurulması okura yararlı olabilecek bir şey ise, bilginin paylaşımı medya hizmetidir.
Şimdi o ilkeye uyup bir şeyleri öveceğim. (Hiçbirinde bir avanta yok. Hepsinin parasını ödüyorum.)
İlk öğretimini bitiren oğlum bence Türkiye'nin en başarılı okullarından biri olan TEVİTÖL kısa adlı Türkiye Eğitim Vakfı İnanç Türkeş Lisesi'ne girdi. Yalnız yatılı öğrenci kabul eden okulun özelliği şu:
Adayların bildiğimiz sınavlardan aldıkları sonuçları tek kıstas saymayıp kendi test süzgeçlerinden geçiriyor. Ayrıca gözetim kampında karakterlerini inceliyor. Birbirleriyle ve öğretmenleriyle harika uyum sağlıyor öylece seçilen gençler. Birçoğu tatil günlerinde eve çıkmayıp arkadaşlarıyla kalmayı tercih etmekte.
Oğlumun bu sonucu alabilmesini önceki eğitimini sağlayan Mimarsinan Koleji'nin kurucusu Mehmet Ayar'a borçluyum. Tam bir öğretim delisi bu eski bankacı. Alanı esnaf çarşısı durumuna düşürenlerin tersine, para pul işlerini bırakıp varını yoğunu başarılı yeni nesil yetiştirme hedefine adamış. Bu yıl Fen Lisesi'ne eklediği gökbilim donanımını görmek çabasının boyutlarını anlamaya yeter.
Beni çok mutlu eden bir başka gelişmeyi de yine oğlum gündeme getirdi. Anlatmıştım: Tüfek atarken sol gözünü kullandığını fark edince anladık ki sağ gözü işe yaramıyor. Küçüklüğünde baktırmayı ihmal etmişiz. Hekimler
"Artık çok geç, göz tembelliğinin tedavisi yok" dediler.
İmdada İstanbul Cerrahi Hastanesi yetişti. Yeni çıkan neurovision tekniğiyle başlattıkları tedavinin sonucu kesinleşti: Oğlan sol gözünü yumup sağ gözüyle okuyabiliyor.
Teşekkür için görüştüğüm kurucu Dr. Sinan Göker'den herkesi ilgilendirecek başka müjdeler de aldım. Heidelberg Üniversitesi uzmanlarıyla birlikte geliştirdikleri, dünyada üç yerde kullanılan, yurtta yalnız kendisinin uyguladığı lazer tekniği sayesinde yakın görme zorlukları gideriliyor. On dakika süren ağrısız işlem sonucunda, ertesi sabah gazeteyi gözlüksüz okuyorsunuz.
Dünyada yalnız gaddarlık yok. Böyle şeyler de olmakta.
