Bizim aydınlara zamanında "turist aydın" demiştik.
Son büyük saldırı esnasında bizim turistlerin konumu daha bir belirginleşti...
"Turist aydın" gezinen bir seyirci aslında! Kendini her şey dahil bir rezervasyonla gelmiş sanıyor, buralı değil. Halkı bir tür folklorik nesne olarak anlıyor. Diline, dinine, alışkanlıklarına yabancı. Kendini bulunduğu yere ait hissetmediği için, memleketi oryantalist bir bakış açısıyla yeniden üretiyor. Hayallerde yaşıyor. Kafasında yaşattığı o yer, öyle bir ülke yok aslında.
Söz konusu olan bir İslam ülkesiyse turist aydın aynı zamanda ecnebi bir aydındır. Camilere sıraların konmasını ve ayakkabıyla girilmesini öneren başka dinden bir ecnebi. Küstah biri.
Ne de olsa turisttir o! "Nerden düştüm bu ülkeye" diye ahlanır! Düştüğü ülkeye uygarlık verme isteğinin geri çevrilmesine, bu zencilerin minarelerin gölgesinde kalmaya ısrar etmesine şaşırır. Anlayamaz.
O yüzden darbe ister, baskı ister. "Bu millet başka türlü adam olmaz mirim" der. O nedenle Milli Temsil en gıcık olduğu şeydir. "Çomarlar, siz kim oluyorsunuz da iradeniz oluyor?" diye sorar, yazar, konuşur.
Asıl isteği Batılı, Beyaz bir efendi olarak hükmetmektir. Tıpkı filmlerdeki Robinson Crusoe olmak ister o! Müslüman Cuma'yı köle etmek... Gezicilerin, gezi olaylarının 13. Günü gelen jandarma Toma'sını ordu müdahale etti alkışladığını unutmayalım.
Bu Beyaz, cumhuriyetçi orta sınıf her zaman darbeciydi, bununla barışalım artık. Batının da, Turist Aydınların da milletin büyük zaferini, 15 Temmuz Direnişini hazmedememeleri, İngilizceye çevrilmiş kör bir taassubun, FETÖ darbesinin yenilmesine deli olmalarının esbabı mucibesi budur.
Şimdi söz konusu turistler ordu diyorlar, liyakat diyorlar! Hepsi boş laflar.
Bu beyefendiler için muteber olan tek şey "sadakat" idi. Kemalist turistik ideolojiye sadakat! Diledikleri zaman milletin iradesini askıya alan ve kafalarındaki "ecnebi devleti" korumak için meclisi feshedip duran kişilerdir kendileri... Bu gerçekleri unutmadan 15 Temmuz'un yeni bir başlangıç olduğunu söyleyenler haklı fakat! 15 Temmuz'un yeni, birleşik, barışık bir Türkiye için bize umut verdiği de açık. Artık "ben haklıydım, sen haksızdın" diye homurdanan bir kakofoninin yeri değil burası.
Burada mesele, tankların karşısındaki birliği onaylamak ve meydanları bir şura gibi görmek. Oradan yükselmek.
15 Temmuz Ruhu reel-politik ayak oyunlarıyla değil ülkeye aşık insanların hukuklarına sahip çıkmasıyla taçlandı. Daha cumhurbaşkanı konuşmadan yola düşen cengaverler kendi halinde, mütevazı insanlardı. Fakat namluların önünde kaç kaplan gücünde oldukları cümle alem tarafından görüldü...
Bugünün yapmamız gereken farklı sosyolojilere eşit mesafede bir Türkiye kurmak. Böyle bir merhamet devletini sıfırdan inşa etmek.
Hem radikal jakoben Kemalizm'in çeşitli yansımalarında, hem de kendi bilgeliğinden habersiz şekil şemail dindarlığının altında, Turistik bir seçkin olmak isteyen aydının dokunaklı karikatürü yatmakta.
Osmanlıyı bitirmek için uydurulmuş Anglosakson halüsinasyonlara müptela olup ecnebi kalmanın, köklerimizi unutmanın, sarhoşluğun modası geçti, onu diyorum. Bizim davamız artık büyük İslam şemsiyesinin, o medeniyet dairesinin davasıdır. Bu dava omuzlarda...
Ecnebilerin eğleneceği turistik bir müsamere istemiyoruz. Kendimizi istiyoruz! 2. İstiklal Savaşı'ndan kastedilen budur. FETÖ tokadı yiyince kuduran PKK'nın intihar saldırılarına dur demesi beklenen Kürt vatandaşlarımızın idrak etmesi geren şey de bu!
Bu ülkenin yerlileri çağa yakışan demokratik bir bilgelik ülkesi kuracak. Orada bu mutabakata saygılı herkese yer olacak...
Fikrin "başka başka" olması elbette bereketli. Ama vatan, meydanlarda Allah diye atan halkın kalbi kadar yerli ve bir kalacak.
Kırmızı çizgi o!
Turist aydınlar için tatilin bittiği ortada...