Sağın da solun da, dinin de imanın da yobazından bize fayda yok.
Bu ülkede zengin bir azınlık ve gariban bir çoğunluk hep oldu. Azınlık, cumhuriyetin geçmişi karanlık elitlerinden çıkardı. Çoğunluk, işte biliyorsunuz alınteri insanları! Çocukları ya vatan aşkıyla askerde, poliste şehit ya isyan edip bu dibine kadar adaletsiz düzeni değiştirme çabasında telef veya dümeni gayrimeşru dünyaya kırarak birer suçluya dönüşerek heder olmuş, kimsesiz ve üstüne basılmış insancıklar...
Bu eski düzen bütün çağdaşlık propagandasına rağmen gerçek bir kast sistemiydi. Mesela popüler aydınlar tam da böyleydi.
Murat Belge, tek parti diktatörlüğünün seçkinlerinden Burhan Belge'nin oğluydu. Ondandır, bir salon salamanje sosyalisti olarak 15 Temmuz Direnişi'nden, meydanlarda demokrasi nöbeti tutan gerçek insanlardan korktu. Kendini oraya ait hissetmedi. Çünkü halk onda teorik bir vesileydi ve aslında yabancıydı.
Kurulu düzen böyleydi. Zengin çocukları özel okullarda okur, Robert Kolej'e gider, Batı'da mastır yapar, döndüklerinde işadamları derneklerinde, "çapulcuyum" diye tişörtler giyip gezen zenginlerin parti kurma işlerinde teorisyenlik yaparlardı.
Misal, son dönemin siyasi bilgesi olarak gördüğümüz Etyen Mahçupyan da öyle! TÜSİ- AD menşeili bir seçkin. Doğru veya yanlış biraz sert eleştirilince hemen ayarları bozuldu. Şimdi hâlâ "7 Haziran'da ben haklıydım, CHP ile koalisyon yapılmalıydı" diye konuşan, yapılsaydı darbe olmazdı gibisinden homurdanan bir elit. 15 Temmuz'daki muazzam değişimi, o miladı küçümseyen huysuz bir solukbenizli...
Çünkü düşünürlük vakarı, bu Beyazlarda ayaklarına basılıncaya kadar! Anında, hürmette kusur etmiş kapıcı çocuğuna bağıran öfkeli efendi konumuna geçebilirler. Genlerinde var.
Öyle bir gen ki bu, FETÖ'cü ahtapotun o koalisyon yapılsa devleti tamamen saracağını bilen ama bilmezlikten gelen bir asabiyetin şifreleri orada saklı. Çünkü o 'cool-kuğu' gibi salınan gururlar incindi! Beyaz gurur mühim bir avadanlık. Beyaz Efendi'nin gururu bu, boru değil. Bizimkine benzemeyecek tabii.
Onun için biz, Beyazlar dediğimiz zaman bunu diyoruz. Saklanamayan bir kibir, aristokratik bir hınç. Taş kafa bir yobazlık.
Öte yandan bu tarafta ötelenmişlerin iktidara yürüyüşünde aynı reel politik işlemekte. Seçenekleri artan Zenciler de Beyaz seçkinlere imrenerek bakıyor, öyle olmak istiyorlar. Sadece markalar farklı, o kadar.
Jakoben yobazı ilk Cumhuriyet'te İslam'ın bütün renkleri bastırılınca, NATO'nun Soğuk Savaş'ta kurduğu Komünizmle Mücadele Derneklerinde ırkçı, katı mezhepçi bir İttihat Terakki üyesi din palazlandırılmıştı. Hem sisteme itirazı olan kesimlere, hem Muhammedi İslam'a karşı bir gardırop Müslümanlığı büyütülmüştü. Ülkeyi yalnızlaştırıcı, İslam'ı ayrıştırıcı, bölücü bir atılım. Batılıların, "Biz böyle bin yıl daha bu İslam coğrafyasını yönetiriz" dedikleri bir durum.
Sünni bağnazlık karşısına Şii bir bağnazlık koyarak, Alevileri Sünnilerle, Sünnileri Alevilerle tehdit ederek... En şekilci, en fanatik cemaatleri devletleştirerek.
Tıpkı tek parti zamanlarındaki gibi: "Komünizm gerekirse biz getiririz", "Din gerekirse onu da biz icat ederiz" diyerekten.
Fakat genetikler değişiyor. Şu sıra 15 Temmuz Direnişi'yle gençleşen, dirilen, kafası açılan Türkiye, dizlerindeki kireçlenmeleri gideren hamleler yapıyor. Rusya'yla olduğu kadar, İran'la da üst düzeyde görüşüyor.
Zaten İran düşmanlığını da pek anladığımız söylenemez.
Hep aynı nakarat! Rahmetli Uğur Mumcu için protesto yürüyüşünde halkı İran Konsolosluğu'nun önüne sürükleyip "Laiktir laik kalacak" diye bağırtanları unutmadık henüz.
Mesela FETÖ fanatik bir İran düşmanıydı... Kısaca komşularımızla iyi ilişkiler kuracağız. Bu kuşatmayı böyle kaldıracağız.
Evet burası "Allah" sesinin dolandığı topraklar. Tankları böyle büktük. Bizim parolamız bu.
Aynı zamanda geleceğimizi de göstermekte.
Beyazlardan ödünç alınmış bir yobazlığa değil, kafayı açmaya ihtiyacımız var...