VİŞNE BAHÇESİ:
Elde sadece içinde bir vişne bahçesinin bulunduğu aile çiftliği kalmıştır ve onun da satılması söz konusudur.
Kölelik kalkmış, burjuvazi yükselişe geçmiş ama bu aristokrat aile değişen yeni düzeni kavrayamamıştır. Anton Çehov'un 19. yüzyıl Rusya'sında geçen trajikomik eseri, bizim tiyatro sahnelerine de en çok çıkmışların başında gelir. Arsen Gürzap'tan İsmet Ay'a pek çok tiyatrocunun yolu o bahçeden geçmiştir.

VİŞNE ÇEKİRDEĞİ:
Buse Terim, altına "Pipetle vişne sınavım" yazdığı bir fotoğraf koydu geçen gün Instagram'a. Çekirdeklerini çıkarıyor vişnelerin ama elleri tertemiz!
Halbuki biz yapsak, ortalık kan revan!

VİŞNE HOŞAFI:
Eskimeyen klasik... Şeyhülislam Dürrizâde'nin evinde iftar açan II. Mahmud'a buzdan yapılmış kasede ikram edilmiş. Aynı şıklığı şimdi yapsanız, zerre demode durmaz.

VİŞNE KEBABI:
Kadıköy Çarşısı'ndaki Çiya'nın denk gelince mest eden lezzetlerindendir. Vişne, domates, soğan ve yağsız bıçak kıymasıyla ciddi iz bırakır.

VİŞNE LEKESİ:
Geçmiş olsun. Sıcak tazyikli su, süt banyosu, elma sirkesi gibi çareler tükenmiyor ama beyaz gömlek/tişört giyildiğinde en uzak durulası sebze/meyvelerde pancar ve karadutla yarışıyor.

VİŞNE REÇELİ:
Yol kenarı lokantalarındaki sefil kahvaltılarda plastik kutuların içinden çıkar, evlerdeyse rüya gibileri yapılır.
Piştikten sonra birkaç gün güneşte dinlenmesi ekstra cila katar.

VİŞNELİ BAMYA:
Bamyaya iade-i itibar bu bir nevi. Harikulade bir renk ve tat çıkıyor ortaya. Hele bamyaları düzgünce dizip, pişince de ters çevirirseniz karşınızda duran vişneli bamya bastı, sanat eseri olarak da değerlendirilebilir.

VİŞNELİ DONDURMA:
Serez ('Gurme Dondurma' diyor kendine) özellikle sorbeleriyle kalbimizin orta yerinden sapladı oku. Alaçatı adını verdiği altı çeşit kırmızı meyveden mürekkep çeşidi de sek vişnesi de her sıkıntıyı defediyor.

VİŞNELİ EKMEK:
Bayat ekmekleri değerlendirmenin en tatlı yollarından biri bu...
1840'lara dayanıyor kayıtlı ilk tarif. Vişneli ekmek kadayıfı da hiç fena olmaz.

VİŞNELİ TURTA:
Keklere, turtalara, pastalara çok yakıştığını bilmeyen yok herhalde.
Hele çikolata da girerse devreye, of!

VİŞNELİ SALATA:
Göbek, roka, kıvırcık, meskülin, velhasıl bütün yaprakları uçuruyor. Vişneli semizotu salatası, içine lorumsu, tulumumsu bir peynir de kattınız mı, çok alkış alıyor. Vişneli kısır da ayrı efsane...

VİŞNELİ YAPRAK SARMA:
Yaprakları vişnesiz sarmak yasaklanabilir yakında, o derece moda ama bunun da evveliyatı 1800'lerin ilk yarısı. Zeytinyağlıya da etliye de sırf renk değil, gusto da katıyor.

VİŞNEZADE:
Beşiktaş'tan Maçka'ya çıkarken, Akaretler'i geçtikten sonraki semtçik. Vişnezade Kazasker Mehmed İzzet Efendi'den alıyor ismini. 1664'te burada bir cami yaptırmış kendisi, sonra sadece o cami değil civar da adıyla anılır olmuş. Vişnezade'deki iki cazibe merkezini anmadan semtten çıkmak ayıp olur. İlki Minoa, İstanbul'un en güzel kitapçılarından biri. Yabancı gastronomi yayınlarıyla da, bir şeyler atıştırdığınızda memnun ayrılacağınız kafesiyle de takdire şayan. İkincisi de Akali. Burası şahane burgerleri olan bir pub. İşin başında ünlü şef Cihan Kıpçak'ın (Son Oscar töreninde yemekleri hazırlayan Wolfgang Puck'ın mutfağının özel davetlilerindendi) kardeşi Çağlar Kıpçak var ve çok özeniyor işine. Yakında Etiler'de de şube açacak.