Geçtiğimiz hafta sonu, Yunan pazar gazetelerinin "armada"sı konumundaki TO VİMA gazetesinin okuyucularına verdiği bol miktardaki ekleri ve dergileri karıştırırken, gözüme ilginç bir makale çarptı.. Makalenin başlığı "Hayvanseverlerin Kodu" idi ve makaleye İstanbul'un tarihi yarımadasında yatarken zevkten dört köşe olmuş şirin bir köpeğin fotoğrafı eşlik ediyordu...
Yazıyı ilgiyle okudum. To Vimagazino dergisinin yazarı Kosmas Vidos, besbelli fanatik bir hayvansever... Türkiye'yi ziyaret ettiği günlerde Türk insanlarının havyanseverliğine hayran kaldığını yazıyor Vidos.
İzmir ve Ayvalık'ı gezerken yolda karşılaştığı sokak köpekleriyle sokak kedilerinin ne denli ehli ve insanlara yakın olduklarını; yanına yaklaşanlardan korkmadıklarını; zengin olsun; fakir olsun her bir mahalleden geçtiğinde, parklarda ve sokak başlarında belediyelerin, esnafın ve mahalle sakinlerinin kedi ve köpeklerin su içebileceği ya da kuru ya da yaş mama yiyebilecekleri sıra sıra tasları yerleştirdiklerine şahit olduğundan söz ediyor. Özellikle sokak köpeklerinin kulaklarına "kimlik chip"lerinin işlenmesini ise Türklerin hayvanlara gösterdikleri ilgi, saygı ve şefkatin bir delili olarak görüyor.
Vidos, Türkiye'de karşılaştığı bu manzaralardan çok etkilendiğini kaleme aldığı makalesinde, Türkiye'deki hayvan severliğin; Yunanistan'daki hayvan severliğinden çok daha ileride olduğu kanaatine varıyor.
Vidos haklı ama hayvan severliğin milleti- milliyeti olmadığına inananlardan biri ve hem Türkiye'de hem de Yunanistan'da yaşamış bir hayvansever olarak her iki ülkedeki hayvan sevgisinin hemen hemen aynı boyutlarda bulunduğunu söyleyebilirim.
Yani, Türkiye'de ne denli hayvan sever varsa Yunanistan'da da bir o kadarı, Yunanistan'da hayvanlara ne kadar kötü davranan varsa, Türkiye'de de bir o kadarı var...
Ama ne Türkiye'de ne de Yunanistan'daki hayvan severlerin sayısı maalesef, hayvanların da aynı insanlar gibi bu dünyada bir yeri ve yaşama hakkı olduğunun bilincinde olup çok daha fazla saygı gösteren Avrupalıların sayısı kadar çok değil...