Hayır! Anne olmak istemiyorum!
Bu dünyaya mı çocuk doğuracağım Allah aşkına!
Çocuk büyütmek ne kadar zor farkında değil misin?
Hem adam gibi adam da kalmadı, kimden çocuk yapacağım, kime güveneceğim ki?
Ben böyle iyiyim, köpeklerim, işim, arkadaşlarım, sporum... Çocuk büyük sorumluluk canım.
Yooo, anne olamam ben....
Bizim neslin hala anne olamamış kadınlarının cümleleri bu tatlarda. Konuşuyoruz kızlarla. Ortalıkta bir korku, bir endişe, bir kaygı dalgası çıkıyor söz konusu 'çocuk' olunca.
Ne yalan söyleyeyim, en önde koşuyordum bu kulvarda. Sonra işler değişti. Pek klişe görünecek ama aylardır burnumda tütüyor çocuğum.
Yolda gördüğüm bütün bebeklerin üzerine atlıyorum, onlarla oynuyorum, öpüyorum, seviyorum.
Gezeceğim kadar gezdim, eğleneceğim kadar eğlendim, seyahatlere gittim, deli gibi çalıştım, hırsımdan çatladım, aşık oldum, yalnızlığın dibine vurdum. Çok şükür güzel yaşadım ama artık bütün bu dünya, yaptıklarım, yapmakta olduklarım eksik geliyor bana.
Gözlerim doluyor çocuklarla olunca, dünya duruyor. Arkadaşlarım halime gülüyor ama elimde değil, hayatım kocaman bir anlam arıyor. Küçücük, hayat dolu bakan gözleri görmek istiyor.
Bugün Anneler Günü ya... Ben buradan anne yüreği olan tüm kadınların da Anneler Günü'nü kutlamak istiyorum.